Henryk Dembiński
Z Wikipedii
Henryk Dembiński (ur. 16 stycznia 1791 w Strzałkowie koło Stopnicy - zm. 13 czerwca 1864 w Paryżu) polski generał, a także podróżnik i inżynier.
Służył w armii Księstwa Warszawskiego w latach 1809-1814. Był posłem na Sejm Królestwa Polskiego w roku 1825. Brał udział w powstaniu listopadowym, gdzie wyróżnił się zwłaszcza w wyprawie na Litwę. W sierpniu 1831 został mianowany generałem dywizji i przez krótki czas pełnił funkcję wodza naczelnego. Gubernator wojskowy Warszawy od 9 sierpnia do 12 sierpnia 1831[1] Brał także udział w bitwach pod Dębem Wielkim i Ostrołęką. Po zakończeniu powstania wyemigrował do Francji, gdzie był związany z obozem A. J. Czartoryskiego. Członek władz Związku Jedności Narodowej. [2] W powstaniu węgierskim w 1849 roku dowodził węgierską Armią Północną. Następnie powołany na stanowisko szefa sztabu naczelnego i wodza naczelnego armii węgierskiej. Ponieważ jego kandydatura wzbudzała zazdrość wśród niektórych węgierskich przywódców (szczególnie Artúra Görgeya), z funkcji tej zrezygnował po niepowodzeniu pod Kápolną. Po kolejnej klęsce armii węgierskiej pod Temeszwarem i rezygnacji Lajosa Kossutha wyjechał do Turcji.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Henryk Dembiński Zygmunt Miłkowski 'Sylwety emigracyjne'
Przypisy
Józef Chłopicki • Michał Gedeon Radziwiłł • Jan Zygmunt Skrzynecki • Henryk Dembiński • Ignacy Prądzyński• Kazimierz Małachowski • Maciej Rybiński • Jan Nepomucen Umiński
Michaił Lewicki • Julian Sierawski • Piotr Szembek • Stanisław Wojczyński • Jan Krukowiecki • Andrzej Ruttie • Henryk Dembiński • Emilian Węgierski (p.o.) • Wojciech Chrzanowski • Wacław Sierakowski