Franciszek Ludwik Burbon-Conti

Z Wikipedii

Książę Conti

Franciszek Ludwik de Burbon, fr. François Louis de Bourbon (ur. 30 kwietnia 1664, zm. 9 lutego 1709) – książę Conti od 1685.

Był młodszym synem Armanda Burbona, księcia Conti, i Anny Marii Martinozzi (siostrzenicy kardynała Mazarena. Jego starszym bratem był Ludwik Armand I, książę de Conti (1661-1685). Conti był faworytem swojego stryja Kondeusza Wielkiego, którego wnuczkę poślubił 28 czerwca 1688, w Wersalu. Jego żona - Maria Teresa Burbon-Condé (1666-1732) była córką Henryka Juliusza Burbona, księcia de Condé , i Anny Bawarskiej. Para miała co najmniej 7 dzieci:

dziecko (1693),
syn (1694-1698), książę de La Roche-sur-Yon,
Maria Anna (1689-1720), mademoiselle de Conti, od 1713 żona Ludwika IV Henryka Burbona, księcia de Condé,
Ludwika Armanda II (1695-1727), książę de Conti,
Ludwika Adelajda (1696-1750), mademoiselle de La Roche-sur-Yon,
córka (1697-1699), mademoiselle d'Alais,
Ludwik Franciszek (1703-1704), hrabia d'Alais.

Brał udział w wielu wojnach toczonych wówczas przez Francję. W 1697 Ludwik XIV wysunął jego kandydaturę do korony polskiej, zapewniając mu elekcję dzięki skorumpowaniu szlachty. Został wybrany oficjalnie królem Polski przez większość i ogłoszony nim 27 czerwca, przez prymasa Michała Radziejowskiego. Rosja, Austria i Brandenburgia zjednoczyły się jednak wokół jego kontrkandydata Augusta II, który pierwszy wkroczył do Rzeczypospolitej. 20 dni później Conti pojawił się z eskadrą 6 fregat francuskich w Gdańsku, lecz wobec braku poparcia wojska polskiego szybko odpłynął.

Był wodzem naczelnym wojsk francuskich we Włoszech w czasie wojny o sukcesję hiszpańską.

Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon pisał, że był on bardzo wykształcony; o wiele lepiej niż większość książąt. Conti miał ogromną renomę we Włoszech, więc 1708 generalny kontroler finansów Michel Chamillart prtzekonał w końcu markizę de Maintenon i Ludwika XIV, ze należałoby posłac go tam jako głównodowodzącego, lecz książę Conti zmarł wkrótce po tej decyzji. Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon twierdzi, że to podtrzymało jego legendę, ponieważ działania wojenne mogłyby mu pójść źle.