Henryk Stokłosa

Z Wikipedii

Henryk Stokłosa

Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1949 Lipiny
senator V kadencji
Okres urzędowania	od 19 października 2001 do 18 października 2005
Przynależność polityczna	Koło Senatorów Ludowych i Niezależnych

Henryk Tadeusz Stokłosa (ur. 4 stycznia 1949 w Lipinach) – polski przedsiębiorca, polityk, działacz PZPR, w latach 1989-2005 senator I, II, III, IV i V kadencji.

Jest synem rolnika, uczestnika kampanii wrześniowej. Ukończył w 1968 technikum samochodowe w Trzciance, a w 1978 studia na poznańskiej Akademii Rolniczej.

Równolegle ze studiami pracował najpierw w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Margoninie, a od 1971 w branży turystycznej, w której ostatnio był dyrektorem Przedsiębiorstwa Turystycznego "Noteć". W 1980 założył rzemieślniczą firmę utylizacji odpadów rolno-hodowlanych "Farmutil H.S."

W 1989 prowadził kosztowną kampanię wyborczą w województwie pilskim przed wyborami do Senatu. Dzięki niej uzyskał mandat senatora z najlepszym wynikiem w okręgu, pokonując w drugiej turze m.in. kandydata Komitetu Obywatelskiego Piotra Baumgarta. W Senacie I kadencji był jedynym senatorem niepopieranym przez "Solidarność". Ponownie uzyskiwał mandat senatora jako kandydat niezależny w okręgu pilskim w 1991, 1993, 1997 i 2001. W 2005 nie został ponownie wybrany.

Prowadzi zespół firm obejmujących głównie różne przetwórnie przemysłu rolno-spożywczego, ale także lokalną prasę i radio oraz sieci handlowe ("Stokłosa" i "Stogrosz"), zatrudniających około 3,5 tys. osób i czyniąc go jednym z największych pracodawców regionu (byłego województwa pilskiego). W 2005 z majątkiem wycenianym na 950 mln zł znalazł się na około 15. miejscu na liście najbogatszych Polaków tygodnika "Wprost" (w 2004 był dwudziesty).

W styczniu 2007 został wydany europejski nakaz aresztowania byłego senatora w związku z podejrzeniem popełnienia przezeń przestępstw korupcyjnych^[1]. 12 listopada 2007 został zatrzymany na podstawie ENA w okolicach Hamburga podczas rutynowej kontroli drogowej^[2]. 19 grudnia 2007 został przewieziony do Polski^[3]. Jego obrońcą był Zbigniew Ćwiąkalski. Zrezygnował kilka godzin po zatrzymaniu Henryka Stokłosy^[4].