Herb województwa kaliskiego
Z Wikipedii
Herb województwa kaliskiego, herb ziemski, pierwotny herb Wielkopolski właściwej (województwa kaliskiego i poznańskiego), element herbu Korony Królestwa Polskiego 1386–1501, herb województwa kaliskiego 1314–1793, departamentu kaliskiego 1807–1815, województwa kaliskiego 1816–1837, guberni kaliskiej 1837–1844, element herbu guberni warszawskiej 1844–1869, element herbu województwa poznańskiego 1945–1975, herb województwa kaliskiego 1975–1998; współczesny herb Wielkopolski Wschodniej.
W „Kronice Polskiej” Marcina Bielskiego stoi, że Woiewodztwo Kaliskie nosi Zubrza głowe, maiac Korone złota miedzy rogami, a wg „Geografii ziem dawnej Polski” Zygmumta Glogera herbem woj. kaliskiego była Wieniawa tj. głowa żubra w koronie, z pierścieniem, przechodzącym przez nozdrza, na polu w szachownicę z barwy białej i czerwonej ułożonem.
Blazon: w polu szachowanym srebrno-czerwonym głowa bawołu czarna, w koronie złotej pomiędzy rogami i ze złotym kolcem w nozdrzach[1].
Mobilia: bawół: symbol szlachetności, mocy, opieki nad słabszym; korona: symbol mocy, siły, udostojnienia, nagrody za wyjątkowe męstwo (nadawany przez monarchę).
Przypisy
- ↑ Długosz J., Insignia seu Clenodia Regis et Regni Poloniae..., opr. Celichowski S., Poznań 1885, gdzie wyrażenie „bawołu” odnosi się do osobnika płci męskiej tura lub żubra.
[edytuj] Bibliografia
- Kuczyński S., Polskie herby ziemskie: geneza, treści, funkcje, Warszawa 1993
- Osiemnaście wieków Kalisza, t. 1–3, pod red. A. Gieysztora, Kalisz 1960–1962
- Rocznik Wielkopolski Wschodniej, t. 3, Poznań 1975
- Znamierowski A., Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003
