Herz und Mund und Tat und Leben

Z Wikipedii

Herz und Mund und Tat und Leben (BWV 147) - kantata Jana Sebastiana Bacha przeznaczona na Święto Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Wykonana po raz pierwszy 2 lipca 1723. Pierwotna wersja (BWV 147a), która pochodzi z weimarskiego okresu muzyka (1716), została w Lipsku radykalnie przerobiona i rozbudowana. Większą część tekstu napisał Salomon Franck.

Kantata składa się z 10 numerów, które w czasie mszy dzieliło się na dwie części (do wykonania odpowiednio przed kazaniem i po nim).

Część pierwsza:

1. Chór: „Herz und Mund und Tat und Leben“
2. Recytatyw: „Gebenedeiter Mund!“
3. Aria: „Schäme dich, o Seele nicht“
4. Recytatyw: „Verstockung kann Gewaltige verblenden“
5. Aria: „Bereite Dir, Jesu, noch itzo die Bahn“
6. Chorał: „Wohl mir, dass ich Jesum habe“

Część druga:

1. Aria: „Hilf, Jesu, hilf, dass ich auch dich bekenne“
2. Recytatyw: „Der höchsten Allmacht Wunderhand“
3. Aria: „Ich will von Jesu Wundern singen“
4. Chorał: „Jesus bleibet meine Freude“

Obsada: trąbka, oboje, fagot, dwoje skrzypiec, wiola, basso continuo, soliści i chór SATB.

Pełny tekst kantaty