Idol (wyobrażenie)

Z Wikipedii

Idol (gr. eidolon odbicie) – wyobrażenie (posążek lub obraz) bóstwa, wykonane np. z drewna, kamienia, kości, gliny.

W religiach pierwotnych kult idola (idolatria) był wyrazem przeświadczenia, że pomiędzy wyobrażeniem bóstwa a nim samym istnieje bezpośrednia więź, granicząca czasem z tożsamością. Oddawanie religijnej czci idolowi było więc jednoczesną adoracją bóstwa. Podobny magiczny charakter miała też idolatria występująca w wielu religiach świata starożytnego (Babilon, Egipt, Grecja, częściowo Izrael i inne). Przyozdabianie idoli, namaszczanie, składanie im ofiar, obnoszenie w procesjach, okadzanie itp. były uważane za usługiwanie samym bóstwom.

W religiach monoteistycznych (zaratusztrianizm, judaizm) kult idoli był oficjalnie zakazany; nie istniał też w pierwotnym chrześcijaństwie. Z czasem jednak kult obrazów (ikonolatria) przedstawiających Jezusa, Marię i świętych wprowadził pewne formy idolatrii do katolicyzmu i prawosławia.