III Proletariat
Z Wikipedii
III Proletariat, właśc. Polska Partia Socjalistyczna "Proletariat", partia robotnicza powstała w 1900 roku we Lwowie.
Jej założycielem byli dawni członkowie Polskiej Partii Socjalistycznej. Przywódcą i głównym ideologiem był Ludwik Kulczycki, inni to: Bolesław Drobner, Roman Trocki, Wacław Klimowicz i Kazimierz Jeziorowski. PPS "Proletariat" forsował terror jako najskuteczniejszy oręż do walki z caratem, głosił program autonomiczny dla Królestwa Polskiego i przekształcenia Rosji w federację o charakterze konstytucyjnym. Niepodległość Polski uzależniali od dogodnej sytuacji międzynarodowej. Chcieli być trzecią siłą (obok PPS i SDKPiL). Współpracowali z Bundem i głosili konieczność współdziałania z rosyjskim ruchem robotniczym. III "Proletariat" był partia słabą, większym poparciem ciesząc się jedynie w Warszawie i początkowo w Łodzi. Na przełomie 1905/1906 roku odbył się jedyny zjazd partii. III "Proletariat" ogłosił dwa programy (1902 i 1906 r.), ponadto wydał szereg broszur popularyzujących socjalizm i własną ideologię. Głównymi organami prasowymi były "Proletariat", "Do Boju" i "Proletariusz". Żywszą działalność udało rozwinąć się w okresie rewolucji 1905 roku, po okresie tym partia faktycznie zanika, formalnie istniejąc do 1909 roku.
