Ikaria XB 1
Z Wikipedii
| Ikaria XB 1 | |
| Oryginalny tytuł | Ikarie XB 1 |
| Gatunek | science fiction |
| Kraj produkcji | Czechosłowacja |
| Język | czeski |
| Główne role | Zdenek Stepánek, Radovan Lukavský, Frantisek Smolík, Otto Lackovic, Jozef Adamovíc, Jirí Vrstála, Miroslav Machácek, Marcela Martínková, Jaroslav Rozsíval, Irena Kacírková |
| Data premiery | 26 lipca 1963 (Czechosłowacja) |
| Czas trwania | 81min. |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Jindřich Polák |
| Scenariusz | Pavel Juráček Jindřich Polák (na podstawie powieści Stanisława Lema, nie wspomniane w napisach) |
| Muzyka | Zdeněk Liška |
| Zdjęcia | Jan Kalis |
| Scenografia | Jan Kalis, Sasa Rasilov |
| Montaż | Josef Dobřichovský |
| Nagrody | |
| I Festiwal Filmów Fantastycznych w Trieście - Grand Prix, nagroda "Złotej Rakiety" | |
| Ikaria XB 1 na Filmweb.pl | |
| Ikaria XB 1 na IMDb | |
Ikaria XB 1 (czes. Ikarie XB 1) - film science-fiction z 1963 roku w reżyserii Jindřicha Poláka oparty swoimi wątkami na powieści Stanisława Lema Obłok Magellana, co jednak nie jest wspomniane w napisach końcowych filmu.
Adaptacja ta nawiązuje luźno do pomysłu Lema z książki, do pierwszej podróży statku kosmicznego poza Układ Słoneczny - do planet gwiazdy Alfa Centaura. Akcja ma miejsce w połowie XXII wieku, na pokładzie statku "Ikaria". Podczas podróży bohaterowie napotykają wrak ziemskiej stacji kosmicznej z XX wieku. Podobnie jak w książkowym pierwowzorze Lema, jest to orbitalna stacja bojowa, służąca do odpalania pocisków nuklearnych z przestrzenni kosmicznej w kierunku planety. Załoga "Ikarii" niszczy stację po czym podejmuje dalszą podróż, podczas której narażona jest na tajemnicze promieniowanie wywołujące agresję, którego źródłem jest Biała Planeta - cel wyprawy. Promieniowanie okazuje się wytworem tamtejszej cywilizacji, ostrzeżonej przed przybyszami z Ziemi zniszczeniem starej stacji kosmicznej.
Film ten, mimo nie pojawienia się tej informacji w napisach końcowych, jest uważany za adaptację powieści Lema. Wyróżnia się na tle ówczesnych produkcji, o czym może świadczyć fakt jego dystrubucji także w krajach zachodnich (pod tytułem Voyage to the End of the Universe). W przeciwieństwie do hollywoodzkich produkcji tego gatunku film skupia się raczej na życiu codziennym i przeżyciach bohaterów, niż na samej kosmicznej historii. Jak pisał Andrzej Kołodyński:
| „ |
...bodaj po raz pierwszy w kinie SF ludzie myją się, urządzają przyjęcia, zastanawiają nad spędzeniem wolnego czasu. (...) Film przedstawia proces psychologicznej interakcji polegającej na przekształcaniu się reakcji indywidualnych w zbiorowe. Po czterech miesiącach podróży u ludzi pojawiają się oznaki znużenia, lęku przed kosmiczną pustką i dramatyczny konflikt dotyczy właśnie sposobów ich przezwyciężania. Technologia ustępuje na plan dalszy, najważniejszy okazuje się człowiek. |
” |
| — Andrzej Kołodyński, Dziedzictwo wyobraźni. Historia filmu SF | ||
