Impierator Aleksandr III

Z Wikipedii

Historia
Impierator Aleksandr III

Położenie stępki	17 października 1911
Wodowanie	2 kwietnia 1914
Oddanie do służby	15 czerwca 1917
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 22 600 t pełna: 24 000 t
Długość	168 m
Szerokość	27,3 m
Zanurzenie	8,3 m
Napęd	siłownia parowa o mocy 29 000 SHP 4 śruby
Prędkość	21 węzłów
Zasięg	5000 mil przy prędkości 14 węzłów
Załoga	1286
Uzbrojenie	12 dział 305 mm 20 dział 130 mm 8 dział 76 mm 4 wyrzutnie torped kaliber 450 mm

Impierator Aleksandr III (Император Александр Третий) - rosyjski pancernik typu Impieratrica Marija z okresu I wojny światowej służący w Imperialnej Marynarce Wojennej Rosji.

[edytuj] Historia

Zamówienie na budowę okrętu "Impierator Aleksandr III" zostało złożone w stoczni "Russus" 31 marca 1912. Przy budowie korzystano z pomocy technicznej brytyjskiej stoczni John Brown & Company z Clydebank. Zgodnie z postanowieniami kontraktu okręt miał być zwodowany jesienią 1913. Zastrzeżono w nim zastosowanie rosyjskich materiałów, z wyjątkiem tych, które w Rosji nie były wytwarzane. W związku z tym w Wielkiej Brytanii zamówiono m.in. turbiny parowe i śruby napędowe.

Początkowo okręt planowano budować równolegle z "Impieratrica Marija", a jego wodowanie miało nastąpić trzy miesiące po wodowaniu jednostki prototypowej. W sierpniu 1914 z powodu opóźnień przesunięto termin oddanie okrętu do służby na rok 1916. W 1915 z powodu braku urządzeń siłowni sprowadzanych z Wielkiej Brytanii planowane wejście do służby zostało przesunięte na 1917. Próby na uwięzi rozpoczęły się 28 marca 1917. W lipcu wyposażany okręt, z nową nazwą "Wola" ("Воля"), przeszedł z Nikołajewa do Sewastopola, gdzie po odbyciu prób morskich na początku października. 19 października 1917 "Wola" wchodząc w skład jednej z trzech grup manewrowych, usiłował przechwycić turecki krążownik "Midilli". Akcja nie powiodła się z powodu nagłego jej przerwania, spowodowanego niesubordynacją części załóg okrętów. Oficjalne przejęcie okrętu przez państwo nastąpiło 30 października. Z powodu rewolucji październikowej i zawieszenia broni okręt pozostawał w porcie. Załoga okrętu w części została wymieniona, a część oficerów zamordowana przez marynarzy. W takich okolicznościach nie można było dokończyć wyposażania okrętu.

W 1918 okręt został przejęty na kilka miesięcy przez Niemców, a następnie Brytyjczyków i przeniesiony do Izmiru. W październiku 1919 okręt powrócił do Sewastopola i wszedł w skład sił wojsk białych. Imię okrętu zmieniono na "Gienierał Aleksiejew" ("Генерал Алексеев") w 1920. W tym czasie okręt kilkakrotnie ostrzeliwał wojska bolszewików. Uczestniczył w ewakuacji białych z południowej Rosji. W grudniu 1920 okręt przepłynął na Morze Śródziemne i został internowany przez Francję w tunezyjskim porcie Bizerta. Wraz z uznaniem przez Francję Związku Radzieckiego w 1924 okręt przeszedł pod kontrolę radziecką, ale nigdy nie wszedł do służby i w 1928 został sprzedany na złom. Rozbiórka okrętu rozpoczęła się w 1934. Działa kal. 305 mm zostały wykorzystane do budowy baterii artylerii nabrzeżnej chroniącej port.