Iqbal
Z Wikipedii
| Iqbal | |
| Plakat filmowy | |
| Oryginalny tytuł | Iqbal |
| Gatunek | dramat, Film sportowy |
| Kraj produkcji |  Indie |
| Język | hindi, urdu |
| Główne role | Shreyas Talpade Naseeruddin Shah Girish Karnad |
| Data premiery | 2005 |
| Czas trwania | 162 min. |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Nagesh Kukunoor |
| Scenariusz | Nagesh Kukunoor |
| Zdjęcia | Sudeep Chatterjee (Lucky: No Time for Love, Road) |
| Produkcja | Subhash Ghai |
| Dystrybucja | Mukta Searchlight Films |
| Nagrody | |
| 1 nagroda, 3 nominacje | |
| Iqbal na IMDb | |
Iqbal (hindi: इक़्बाल, urdu: اقبال) to bollywoodzki dramat sportowy wyreżyserowany (wg autorskiego scenariusza) w 2005 roku przez Nagesha Kukunoora, twórcę Dor i 3 Deewarein. Film opowiada historię Iqbala, głuchoniemego muzułmańskiego chłopca z zapadłej wioski. Pasją jego jest krykiet. Pewnego dnia marzenia mu nie wystarczają. Zaczyna dążyć do zagrania w reprezentacji Indii. Tematem filmu jest nie tylko wytrwałość w dążeniu do celu, ale też relacje ludzi – dramatyczna relacja syna z ojcem, i pełna wiary w niego relacja Iqbala z matką i siostrą. Film podejmuje też problem odradzania się duchowego człowieka upadłego, straconego, szukającego zapomnienia o swoich klęskach w alkoholu.
W rolach głównych Shreyas Talpade i Naseeruddin Shah.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła
Gdzieś w Andhra Pradesh, w małej muzułmańskiej wiosce Kolipad, mieszkańcy tańczą pod zawieszonym na drzewie telewizorem. Radośnie świętują zwycięstwo Indii w krykiecie. Wśród nich jest brzemienna Saida. Już w łonie matki budzi się w Iqbalu miłość do krykieta.
Głuchoniemy Iqbal (Shreyas Talpade) ma 18 lat. Ciężko pracującego na roli ojca drażni marzycielska natura syna. Chciałby mieć w synu oparcie i pomoc. Tym czasem chłopiec całymi dniami marzy tylko o graniu w krykieta, o dostaniu się do reprezentacji Indii. Ojciec oczekuje, że jego syn zejdzie z obłoków i godząc się ze swoim losem zacznie z nim pracować na roli. Matka broni syna. Wierzy, że Iqbal spełni kiedyś swoje marzenia. Jego młodsza, służąca mu często za tłumacza, siostra Khadiya przekonuje trenera Guruji, aby zaczął szkolić Iqbala. Jego talent budzi zawiść w jednym z zawodników. Wyszydzony przez niego Igbal traci panowanie nad sobą. Za zranienie kolegi zostaje wyrzucony z treningów. Zrozpaczony Iqbal żegna się ze swoimi marzeniami. W gniewie i bezsilności pali wszystkie nagromadzone przez lata marzeń zdjęcia wielkich zawodników. Nagle na jednym ze zdjęć rozpoznaje twarz wioskowego nieudacznika, wiecznie pijanego Mohita (Naseeruddin Shah). Iqbal próbuje przekonać zniszczonego alkoholem, półprzytomnego pijaka, aby zaczął go trenować....
[edytuj] Motywy kina indyjskiego
- Z czasem Mohit zaczyna dzielić się swoją wiedzą z Iqbalem. Pokazuje mu nie tylko, jak musi sobie radzić w krykiecie z ciałem, piłką, ale stara mu się też wpoić taka postawę do życia, która umożliwi mu zwycięstwo. Zapewnia go, że "Jego serce ma zacząć myśleć tak jak głowa". Podejmuje się trudnej rozmowy z wrogo do treningu nastawionego ojca Iqbala. Z czasem staje się jego przyjacielem. To na niego ogląda się w trudnej sytuacji Iqbal. To bez niego zaczyna podejmować decyzje dojrzewając. Motyw relacji ucznia i nauczyciela, w tym też trenera także m.in. w – Black, Taare Zameen Par, Chak de India.
- Ojciec często okazuje swe niezadowolenie z Iqbala. Zarzuca mu lenistwo, życie mrzonkami, zamiast praca. Boi się o przyszłość syna, czy przejmie odpowiedzialność, czy utrzyma rodzinę. Wątpi w niego. Jednocześnie oboje są bardzo do siebie podobni. Dumni w biedzie, nie przyjmują prezentów nie mogąc ich dawać. Modlą się obok siebie w meczecie. Iqbal przeciwstawia się ojcu bez jego zgody wyjeżdżając na zawody, ale nie śmie bez jego pozwolenia wrócić do domu. Ojciec przełamuje się, szuka zgody, skruszony prosi syna o wybaczenie. Dramatyczna relacja ojca z synem też m.in. w – Aa Ab Laut Chalen, Czasem słońce, czasem deszcz, Devdas, Okkadu, Waqt: The Race Against Time, Ek Rishtaa: The Bond of Love, Baghban, Eklavya: The Royal Guard, Sarkar, czy Moksha: Salvation.
- Saida nigdy nie traktowała swego syna jak dziecko chronione przed światem z powodu swego kalectwa. Przekazała mu wielką wiarę w siebie, zachęcała go na każdym kroku, aby nie rezygnował ze swoich marzeń. Kryła przed mężem niepozwalającym na treningi krykieta nawet decydując się na kłamstwo. Zdecydowała się na odważną rozmowę z mężem, która pomogła mu zmienić swoją postawę wobec syna, umożliwiła mu pojednanie. Motyw silnej więzi matki z synem też m.in. w – Yogi, Nijam, Czasem słońce, czasem deszcz, Duplicate, Chatrapati, Kal Ho Naa Ho.
- Khadija, młodsza siostrzyczka Iqbala, jeszcze uczennica, wierzy głęboko, że brat pewnego dnia spełni swoje marzenia. Zaczyna mu w tym pomagać. Rozmawia z trenerem przekonując go, by przyjął Iqbala na trening. Opuszczając szkole tłumaczy mu wskazówki trenerów. Cieszy się każdą dobrze rzuconą przez brata piłką. Ostro ściera się z Mohitem bojąc się, aby ten wróciwszy do picia nie zawiódł jej brata. Silna więź brata i siostry też m.in. w – Fiza, Josh, Dum, King Uncle, Okkadu, Aalwar, Pinjar.
- Iqbal jest głuchoniemy. Potrzebuje dobrej woli ze strony ludzi, aby być zrozumianym. Nie słyszy tłumów wiwatujących na mistrzostwach na cześć wchodzących na boisko zawodników. Na jego cześć. Podczas treningów potrzebuje pomocy siostry, która tłumaczy mu wskazówki trenerów. Jego kalectwo nie odbiera mu jednak pogody ducha i wytrwałości w dążeniu do celu. Motyw niepełnosprawnego też m.in. w – Pyare Mohan, Dushman, Fanaa, Baadshah, Vaada, Humko Tumse Pyaar Hai, Hum Tumhare Hain Sanam, Main Aisa Hi Hoon, Black. W ostatnim z tych filmów też motyw relacji głuchoniemej z nauczycielem.
- Jako szukający wsparcia w Bogu muzułmanie Iqbal i jego ojciec modlą się obok siebie w meczecie. Mohit zaczynając rozmowę z ojcem Iqbala zapewnia go, że nigdy nie przyszedł by pod meczet pijany. Czekając na podjęcie decyzji, czy Iqbal otrzyma szansę na udział w zawodach stanowych Mohit mówi do jego matki "czas na modlitwę do twego Boga". Ojciec Iqbala pytany przez dziennikarzy, jak się czuje jako ojciec tak wspaniałego gracza, odpowiada, że traktuje to jak dar, błogosławieństwo Boga. Motyw wiary w Boga i modlitwy, jedność wiary niezależnie od wyznań i skuteczność modlitwy oddającej los w ręce Boga można zobaczyć też w m.in. w Apne, Chup Chup Ke, Coś się dzieje, Gdyby jutra nie było, English Babu Desi Mem, Guddu, Aitraaz, Mujhse Dosti Karoge!, Chaahat, Na Tum Jaano Na Hum, Guddu, Gdyby jutra nie było, Home Delivery: Aapko... Ghar Tak, Honeymoon Travels Pvt. Ltd., Waqt: The Race Against Time, Żona dla zuchwałych, Vaada i wielu innych.
- Iqbal wytrwale ćwiczy ciało, koncentrację, ducha walki. Wyrzucony z treningów nie ustaje. Za wszelką cenę chce namówić do treningów pozornie do niczego już nienadającego się pijaka Mohita. Walczy na boisku. Cieszy się noszony na rękach przez kolegów z drużyny. Motyw sportu też m.in. w – Ghulam, Jo Jeeta Wohi Sikandar, Apne, Chak de India, Dhak Dhaka Dhak Goal, Okkadu, Tara Rum Pum, Kabhi Alvida Naa Kehna, Lagaan. W tym ostatnim przypadku też w grę wchodzi krykiet.
- Mohit kiedyś, jako utalentowany zawodnik krykieta w zawodach stanowych, miał szanse na udział w reprezentacji kraju. Wykluczony z powodu układów, przekupstwa zaczął zapijać swoją klęskę alkoholem. Motyw ucieczki w alkohol też m.in. w Devdas, czy częściowo w Chalte Chalte, Hum Tumhare Hain Sanam.
- Cała wioska siedząc na ziemi ogląda na ekranie umieszczonego na drzewie telewizora mecz krykieta. Ojciec Iqbala oburza się, że podczas mistrzostw w krykiecie spada produktywność Indii. "Naród z obsesja na punkcie krykieta!" Ludzie są tak przejęci, że nie mają głowy do pracy. Mohit przekonuje go, że indyjska pasja do krykieta jednoczy Indie. Motyw krykieta także m.in. w – Lagaan, Hattrick, Czasem słońce, czasem deszcz, czy Chak de India.
- Bohatera widzimy często poza domem ćwiczącego, biegającego dla kondycji wśród palm, pól, na tle bawołów, w wiosce. Stan Andhra Pradesh jest tłem też m.in. filmów w telugu, których akcja rozgrywa się w stolicy Hajdarabadzie (Athadu, Pokiri, Nijam, Yogi, Varsham, Sainikudu, Okkadu).
- W ostatniej scenie filmu pokazana jest duma, jaką budzi noszenie koszulki z napisem India na plecach. Iqbal wchodzi na boisko przez tłum machający pomarańczowo-zielono-białymi flagami Indii. Motyw patriotyzmu też m.in. w – Chak de India, LOC Kargil, Bobby, Pardes, Czasem słońce, czasem deszcz.
[edytuj] Obsada
- Shreyas Talpade – Iqbal Khan
- Naseeruddin Shah – Mohit, trener Iqbala
- Girish Karnad – Guruji, trener Kamala
- Shweta Prasad – Khadija Khan, siostra Iqbala
- Yatin Karyekar – Anwar Khan, ojciec Iqbala
- Prateeksha Lonkar – Saida Khan, matka Iqbala
- Dilip Salgaonkar – Bipin
- Jyoti Joshi – Farida
- Aadarsh Balakrishna – Kamal
- Gururaj Manepalli – Akash
[edytuj] Muzyka i piosenki
Piosenki do muzyki duetu Salim-Suleman i Sukhwindera Singha śpiewane przez KK pozostają w tle filmu np.
- Aashayein
- Jeetenge Jeetenge
[edytuj] Nagrody i nominacje
- Nagroda Zee Cine Krytyków dla Najlepszego Aktora – Shreyas Talpade
- nominacja do Nagrody Filmfare dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego – Naseeruddin Shah
- nominacja do Nagrody Filmfare dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej – Shweta Prasad
- nominacja do Nagrody Filmfare dla Najlepszego Reżysera – Nagesh Kukunoor
