Irena Anders
Z Wikipedii
Irena Renata Anders (nazwisko pierwotne: Iryna Jarosiewicz, pseudonim sceniczny: Renata Bogdańska; ur. 12 maja 1920 r. w Freudenthalu koło Ołomuńca), polska artystka rewiowa, pieśniarka, aktorka, działaczka polonijna w Wielkiej Brytanii. Druga żona gen. Władysława Andersa.
Wychowana w rodzinie o tradycjach muzycznych. Jej ojciec Mikołaj był Rusinem, księdzem unickim, matka była Polką pochodzenia ziemiańskiego. Od 1926 r. we Lwowie. Studiowała naukę śpiewu i gry na fortepianie we Lwowskim Instytucie Muzyki. Po wybuchu II wojny światowej przerwała studia. Występowała następnie z zespołem muzycznym Henryka Warsa dając liczne koncerty w Rosji. Działalność artystyczną kontynuowała w zespole "Polska Parada", występując m.in. przed żołnierzami 2 Korpusu Polskiego. Przeszła szlak bojowy z armią Władysława Andersa, począwszy od Tockoje, Buzułuku, następnie Iran, Irak, Palestynę, Egipt i Włochy. Po bitwie o Monte Cassino wystąpiła wraz z zespołem na górze klasztornej, gdzie odbywały się walki, śpiewając po raz pierwszy (wraz z pierwszym mężem Gwidonem Boruckim) piosenkę "Czerwone maki na Monte Cassino".
Po wojnie zamieszkała w Wielkiej Brytanii. Współpracowała, jako artystka, z Marianem Hemarem i Feliksem Konarskim ("Ref-Renem"). Występowała przed Polonią w Wielkiej Brytanii, Francji i Izraelu, a także w rozgłośniach BBC i Radio Wolna Europa. Od 1948 r. była żoną gen. Władysława Andersa. Wystąpiła w polskim filmie "Wielka droga" (reż. Michał Waszyński, prod. Ośrodek Kultury i Prasy II Korpusu Polskiego 1946) i włoskim pt. "Nieznajomy z San Marino" (u boku Anny Magnani i Vittoria de Siki, 1946).
W 1994 r. powstał o niej film biograficzny pt.: "Renata Bogdańska-Anders", zrealizowany przez Andrzeja Koneckiego a w 2003 film dokumentalny "Seans" o powstaniu filmu "Wielka droga" z jej udziałem. 18 maja 2007 r. prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Mieszka w Londynie.
