István Báncsa
Z Wikipedii
István Báncsa (zm. 3 lipca 1270 w Viterbo) – pierwszy w historii węgierski kardynał.
Niewiele wiadomo o jego młodości. W latach 1238-1240 był kanclerzem diecezji Vác, a w 1241 został wybrany na jej biskupa. 7 lipca 1243 promowano go na stolicę arcybiskupią w Esztergom. Był także kanclerzem króla Węgier Beli IV.
Najazdy tatarskie na Europę Wschodnią i dążenia papieża Innocentego IV do zawarcia antyislamskiego sojuszu z Mongołami spowodowały wzrost zainteresowania Węgrami w Kurii Rzymskiej, która dotychczas traktowała je jako kraj peryferyjny. 19 lipca 1251 Báncsa został legatem papieskim w Chorwacji i Dalamcji, a w grudniu tego samego roku kardynałem-biskupem Palestriny. Od 1253 pracował w kurii papieskiej, mimo to dopiero w 1254 wyznaczono jego następcę w archidiecezji Esztergom, którą do tego czasu zarządzał jako administrator apostolski. Uczestniczył w papieskiej elekcji 1254 i 1264-65, nie był natomiast obecny podczas wyboru Urbana IV w 1261, gdyż przebywał wówczas na Węgrzech jako legat papieski. Protektor zakonu franciszkanów 1261-65. Zmarł w trakcie sediswakancji po śmierci Klemensa IV.
