Józef Łobodowski
Z Wikipedii
Józef Łobodowski (ur. 19 marca 1909 w Purwiszkach na Litwie - zm. 18 kwietnia 1988 w Madrycie), polski pisarz i poeta, tłumacz literatury hiszpańskiej i rosyjskiej na język polski.
Debiutował w 1931 tomikiem O czerwonej krwi skonfiskowanym przez lubelską cenzurę. W 1932 roku został relegowany z KUL. Za tomik Rozmowa z ojczyzną (1935) został w 1937 laureatem Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury.
Urodził się w Purwiszkach, następnie z rodzicami mieszkał w Lublinie, a w momencie wybuchu I wojny światowej wyjechali do Moskwy. W 1917 r. wyjechali do Jejska na południu Rosji i tam przybywali do 1922 r. kiedy w ramach repatriacji wrócili do Polski i zamieszkali w Lublinie.
We wrześniu 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej i 19 IX wraz z brygadą gen. Maczka wycofał się na Węgry. Po kilku ucieczkach z węgierskich obozów internowania przedostał się do Francji, gdzie został aresztowany i osadzony w więzieniu wojskowym.
Wyjechał do Hiszpanii, gdzie spędził resztę życia. Jako antykomunista był jednym ze współzałożycieli Sekcji Polskiej Radia Madryt. W londyńskich Wiadomościach Mieczysława Grydzewskiego zamieszczał cykl swoich felietonów Worek Judaszów. Publikował także w paryskiej Kulturze. Tłumaczył dzieła m. in. św. Jana od Krzyża, Federica Garcíi Lorki, Anny Achmatowej, Josifa Brodskiego, Aleksandra Sołżenicyna. Uznany przez Ukraińców „za łącznika między literaturą polską i ukraińską". Jego Pieśn o Ukrainie na język ukraiński przełożył wybitny poeta Swiatosław Hordyński.
[edytuj] Dzieła
- O czerwonej krwi 1931
- W przeddzień 1932
- Rozmowa z ojczyzną 1935
- Demonom nocy 1936
- Modlitwa za wojnę 1946
- Uczta zadżumionych 1954
- Pieśn o Ukrainie 1958
- Jarzmo kaudyńskie 1961
- Kasydy i gazele 1961
- W połowie wędrowki 1972
- Dwie książki 1984
- Pamięci Sulamity 1987
- Rachunek sumienia 1987
- Dytyramby patetyczne 1988
