Język ajnuski
Z Wikipedii
アイヌ イタク (Ainu itak) | |
Obszar | Japonia (wyspa Hokkaido), Rosja (Kamczatka i Wyspy Kurylskie) |
Liczba mówiących | 15 (1991) |
Klasyfikacja genetyczna | Języki paleoazjatyckie Język ajnuski |
Pismo | katakana, również alfabet łaciński |
Kody języka | |
ISO 639-1 | – |
ISO 639-2 | ain |
ISO/FDIS 639-3 | ain |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
|
Język ajnuski (ainu) — język o nieustalonej przynależności językowej, włączany do grupy paleoazjatyckiej, którym posługują się Ajnowie zamieszkujący japońską wyspę Hokkaido. Język jest jednak zagrożony wymarciem wraz z postępującą asymilacją Ajnów – obecnie używa go około piętnastu osób, głównie starszych. Według niektórych hipotez swe korzenie w języku ajnuskim ma język japoński. Badaniem języka Ajnów zajmował się m.in. polski badacz Bronisław Piłsudski, brat Józefa Piłsudskiego.
[edytuj] Literatura
- Majewicz A. F.: Ajnu - Lud, jego język i tradycja ustna, Poznań 1984.
- Vovin A.: A Reconstruction of Proto-Ainu, Leiden 1993.
[edytuj] Linki zewnętrzne
ajnuski • alutorski • czukocki • itelmeński • jukagirski • kerecki • ketyjski • koriacki • niwchijski