Język czukocki
Z Wikipedii
лыгъоравэтльан йилйил (lyg"oravetl'an jiljil | |
Obszar | Federacja Rosyjska -> Czukocki Okręg Autonomiczny |
Liczba mówiących | 7742 (spis powszechny w 2002) |
Klasyfikacja genetyczna | Języki paleoazjatyckie Języki czukockie Język czukocki |
Pismo | cyrylica (dawniej alfabet łaciński) |
Kody języka | |
ISO 639-1 | – |
ISO 639-2 | mis |
ISO/FDIS 639-3 | ckt |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
|
Język czukocki - język Czukczów, zaliczany do języków paleoazjatyckich. Mówi nim ok. 11 tys. osób (1970). Poza Czukczami językiem tym posługuje się jeszcze społeczność wymierającego ludu Kereków oraz część Czuwańców.
Ma kilka dialektów: ueleński (najważniejszy), czauński, enmyliński, nunligrański i chotyrski. Różnice między dialektami są niewielkie.
W języku czukockim występuje harmoniczność samogłosek. Zaliczany do języków aglutynacyjnych. Ma kilka typów deklinacji i koniugacji. Czasownik odmienia się ze względu na podmiot i dopełnienie (podobnie jak w języku baskijskim). Cechą charakterystyczną składni jest ergatywność. W słownictwie dużo zapożyczeń z rosyjskiego.
Od 1931 pismo oparte na alfabecie łacińskim; od 1936 na cyrylicy z dodatkiem liter Ӄӄ i Ӈӈ.
ajnuski • alutorski • czukocki • itelmeński • jukagirski • kerecki • ketyjski • koriacki • niwchijski