Język minnański

Z Wikipedii

Bân-lâm-gú 閩南語
Obszar	Tajwan, ChRL i inne kraje Azji Wschodniej
Liczba mówiących	49 mln
Ranking	21
Klasyfikacja genetyczna	Język chiński *Języki min
Pismo	Pe̍h-ōe-jī i pismo chińskie
Status oficjalny
Język urzędowy	Tajwan
Regulowany przez	?
Kody języka
ISO 639-1	zh
ISO 639-2	chi/zho
ISO/FDIS 639-3	nan
SIL	nan (wszystkie języki min)
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Minnańska wersja językowa Wikipedii

Język minnański

Nazwa chińska
Hanyu Pinyin	Mǐnnányǔ
Wade-Giles
Spolszczenia
Znaki trad.	閩南語
Znaki upr.	闽南语

Język minnański, minnan lub tajwański - język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa chińskiej prowincji Fujian. Minnan oznacza południową część prowincji Fujian - Min (閩 ) to krótka nazwa prowincji, a nan (南) oznacza "południe". Obecnie minnański używany jest przede wszystkim na Tajwanie, gdzie jest językiem ojczystym dla 80 proc. mieszkańców i gdzie używa się go obok oficjalnego języka mandaryńskiego. Minnański jest używany także we wschodnim Guangdongu (region Chaoshan), na wyspie Hajnan, oraz w niektórych przybrzeżnych regionach prowincji Zhejiang i zachodniego Guangdongu, a także przez potomków emigrantów pochodzących z tych regionów (dominujący wśród Chińczyków w Azji Południowo-Wschodniej: Singapur, Malezja, Tajlandia, Filipiny).

Język minnański należy do grupy min języków chińskich.

Język minnan posiada kilka standardów (odmian prestiżowych): w Fujianie i na Tajwanie standardem jest dialekt miasta Xiamen, we wschodnim Guangdongu dialekt Shantou (dawniej bardzo do niego zbliżony dialekt Chaozhou), na Hainanie - dialekt Haikou. Niekiedy nazwy "język minnan" używa się wyłącznie do określania odmian fujiańsko-tajwańskich, a inne dialekty traktowane są jako odrębne języki.

W formie pisanej język minnan funkcjonuje niemal wyłącznie na Tajwanie, gdzie do jego zapisu używa się pisma chińskiego z użyciem dodatkowych znaków do zapisu słów niespotykanych w standardowej chińszczyźnie lub alfabetu łacińskiego (transkrypcja Pe̍h-ōe-jī). Po 1949 r. minnański był na Tajwanie dyskryminowany, władze Republiki Chińskiej faworyzowały język mandaryński, nazywany językiem krajowym (国语). Uczniowie w szkołach byli karani za używanie minnańskiego na lekcjach.

W ostatnich latach minnański cieszy się rosnącą autonomią, używa się go w programach radiowych i telewizyjnych. Po niemal 50 latach oddzielenia od Chin, w odmiennych realiach politycznych ewolucja języka sprawiła, że język minnański na Tajwanie różni się od tego używanego w prowincji Fujian. W mniejszym stopniu podobny proces dotknął także tajwańskiej wersji mandaryńskiego.