Języki nostratyczne
Z Wikipedii
Języki nostratyczne - hipotetyczna makrorodzina językowa zaproponowana przez duńskiego językoznawcę Holgera Pedersena w 1903. W jej skład wchodzi wiele rodzin językowych z Europy, Azji i północnej Afryki.
Według różnych językoznawców, w skład makrorodziny nostratycznej mogą wchodzić następujące rodziny językowe:
- indoeuropejska
- tyrreńska
- uralska (wraz z jukagirskim)
- niwchijski
- języki czukocko-kamczackie
- języki eskimo-aleuckie
- ałtajska
- języki ajnu, japoński i koreański
- języki drawidyjskie (wraz z elamickim)
- język sumerski
- kartwelskie
- afroazjatyckie
Zwolennicy teorii nostratycznej umieszczają w tej grupie przynajmniej rodziny: indoeuropejską, uralską i ałtajską.
Wedle badań Władisława Iljicza Switicza i Arona Dołgopolskiego z 1989 roku język praindoeuropejski tworzył rodzinę z jeszcze sześcioma innymi językami wywodzącymi się z domniemanego języka nostratycznego, istniejącego 15-20 tys. lat temu prawdopodobnie na Bliskim Wschodzie.
