Jacek Kurzawiński
Z Wikipedii
Jacek Kurzawiński - urodzony 24 lutego 1962r. w Wałbrzychu - polski siatkarz na pozycji rozgrywającego (198cm), trener dyplomowany I stopnia FFVB i FIVB , dziennikarz sportowy (m.in.Gazeta Wyborcza).
Spis treści |
[edytuj] Przebieg kariery sportowej
[edytuj] Kariera klubowa - Polska 
Wychowanek wałbrzyskiego Chełmca, pod okiem swojego ojca Mieczysława Kurzawińskiego stawiał pierwsze siatkarskie kroki. Z drużyną juniorów zdobył wicemistrzostwo Polski w 1977 w Warszawie gdzie został uznany za najlepszego rozgrywającego tej imprezy. Mając już 15 lat występował w II ligowej drużynie Chełmca Wałbrzych. W 1981 roku zasilił występującą w I lidze Resovię Rzeszów zdobywając w 1983r. Puchar Polski. Po 4 sezonach spędzonych w Rzeszowie zmienił barwy powracając na Dolny Śląsk kontynuując karierę w I ligowej Gwardii Wrocław . W wieku 30 lat otrzymał zgodę PZPS na wyjazd za granicę i 1 sezon spędził w tureckiej ekstraklasie - PTT Ankara. Po epizodzie w Turcji, powrócił na polskie siatkarskie parkiety I ligowe i przez kolejny sezon grał w rodzinnym Wałbrzychu. Z Chełmcem jako zdobywcą Pucharu Polski w 1993r., reprezentował nasz kraj w Pucharach Zdobywców Pucharów dochodząc do ¼ finału.
[edytuj] Kariera zagraniczna 
Od 1994r. przebywa we Francji - jako zawodnik HAC Le Havre (II liga). W 1995r. przeniósł się do ALCM Maromme - Canteleu (II liga), gdzie zakończył swoją zawodniczą karierę w 1998r. prowadząc jeszcze zespół jako trener do 2001r. Następnie trenuje SCA Angouleme (II liga). Po 8 latach przerwy w 2006 r. ponownie powrócił do gry jako zawodnik w II ligowym VB Annecy. W roku 2007 wrócił na trenerską ławkę i prowadzi III ligowy AL Caudry jednocześnie pełniąc funkcję trenera koordynatora grup młodzieżowych.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
1977-1980r. wielokrotny reprezentant juniorów (ok. 200 występów). Złoty (Szczecin 1980r.) i Brązowy (Winnica 1977r.) medalista Miedzynarodowego Turnieju Przyjaźni.
1980-1982r. członek kadry Polski seniorów
[edytuj] Fragment wywiadu
"Byłem skazany na sportowe życie. Mój ojciec był I ligowym zawodnikiem Chełmca w latach 60' ubiegłego stulecia, zaś w latach 70' szkolił siatkarki tego klubu, grające w II lidze. Następnie zajął sie szkoleniem młodzieży wałbrzyskiej i tak trafiłem pod opiekę mojego ojca wyrastając na siatkarza i jednocześnie kontynuując rodzinne tradycje. Żałuję tylko ze moje najlepsze lata przypadły na moment kryzysu gospodarczego w kraju - Stan Wojenny. Z tego powodu Reprezentacja Polski Juniorów - prowadzona przez Bronisława Orlikowskiego - nie pojechała na Mistrzostwa Świata do Wenezueli gdzie zespół ZSRR - który pokonaliśmy gładko 3:0 w Szczecinie na Międzynarodowych Zawodach Przyjaźni - zdobył złoty medal. Jedną z moich zawodowych porażek jest fakt, ze 4 krotnie zajmowałem wraz z drużynami (Resovia, Gwardia, Chełmiec) najgorsze miejsce z możliwych - 4, ocierając sie o podium."
