Jakob Sievers

Z Wikipedii

Jakob Johann Sievers (ros. Яков Ефимович Сиверс) (ur. 19 września 1731- zm. 1808) - hrabia, generał rosyjski, dyplomata, 5 grudnia 1792 mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym Katarzyny II w Rzeczypospolitej, misję tę pełnił od 16 lutego do 28 grudnia 1793 roku.

Pochodził ze zubożałej rodziny szlachty inflanckiej, z pochodzenia z bałtyckich Niemców. W latach 1756-1763 brał udział w wojnie siedmioletniej. W latach 1759-1760 stał na czele komisji zajmującej się wymianą jeńców z Prusami. W 1764 został gubernatorem nowogrodzkim, w 1776 mianowany generał-gubernatorem nowogrodzkim, twerskim i pskowskim. Przeprowadził pomyślnie dla Rosji II rozbiór Polski, zatwierdzony na zwołanym w asyście rosyjskich armat sejmie grodzieńskim. Doprowadził do rozwiązania konfederacji targowickiej. W uznaniu zasług dla imperium rosyjskiego car Paweł I nadał mu w 1798 tytuł hrabiego. W 1800 opuścił służbę państwową.

Pozostawił po sobie pamiętniki:

• Jak doprowadziłem do drugiego rozbioru Polski, Warszawa, 1992, ISBN 83-85083-25-1

[edytuj] Literatura

• Karl Ludwig Blum: Ein russischer Staatsmann, Denkwürdigkeiten des Grafen von Sievers, Leipzig 1857-58, 4 Bände
• Karl Ludwig Blum: Graf Jacob Johann von Sievers und Russland zu dessen Zeit. Leipzig; Heidelberg: Winter, 1864
• Jones, Robert E: Provincial Development in Russia. Catherine II and Jacob Sievers. Rutgers University Press 1984