Jan Bojarski
Z Wikipedii
Jan Bojarski - (ur. w 1822, zm. w 1898), duchowny unicki
Absolwent gimnazjum w Białej Podlaskiej, chełmskiego seminarium unickiego, wyświęcony w 1844 r. Proboszcz w Zabłociu, dziekan w Kodniu, administrator w Radzyniu Podlaskim, skąd chroniąc się przed prześladowaniami zbiegł w 1873 r. do Galicji, gdzie dzięki pomocy jej ówczesnego namiestnika Agenora Gołuchowskiego objął unicką parafię w Husiatyniu.
Władze carskie, nie mogąc go dosięgnąć represjonowały jego córki, które zostały internowane w Sandomierzu bez środków do życia. Dołączyły do ojca dopiero po kilku latach.
Utalentowany pisarz, publicysta i historyk. Wydał w 1878 r. we Lwowie Ostatnie chwile unii pod berłem moskiewskim, a w 1885 r. dwutomowe dzieło Czasy Nerona w XIX wieku pod rządem moskiewskim, czyli Prawdziwe Neronowskie prześladowanie Unii w diecezyi chełmskiej, podstawowe źródło do dziejów likwidacji wyznania unickiego w Królestwie Polskim.
Obok pracy pisarskiej zajmował się również tłumaczeniami. M.in. przełożył z francuskiego O wprowadzeniu języka rosyjskiego do obrzędów religii katolickiej na Litwie i w Polsce zamierzonym przez rząd moskiewski, z którego dochód przeznaczył na wsparcie rodzin księży unitów zbiegłych, lub wydalonych przez carat z diecezji chełmskiej do Galicji.
Członek dwunastoosobowej delegacji przyjętej przez nowo obranego papieża Leona XIII, któremu na audiencji w dniu 7 kwietnia 1878 r. przedstawił problemy prześladowanych unitów i uzyskał jego wsparcie duchowe.