Jan Dobrogost Krasiński

Z Wikipedii

Jan Dobrogost Krasiński, Jan Bonawentura Krasiński herbu Ślepowron (ur. 1639, zm. 23 marca 1717) - hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, wojewoda płocki

Był synem Jana Kazimierza Krasińskiego i Urszuli Grzybowskiej. W młodości studiował w Holandii i we Francji. W 1665 roku został mianowany pułkownikiem królewskim. Był także starostą warszawskim, łomżyńskim, nowokorczyńskim, przasnyskim, sztumskim, opinogórskim oraz referendarzem wielkim koronnym.

W 1688 roku został wojewodą płockim. Związany z dworem Jana III So­bieskiego. Sprzymierzeniec, doradca i przyjaciel króla. Uczestniczył w odsieczy wiedeńskiej 1683 roku dowodząc chorągwią husarską.

Mecenas sztuki i fundator. Z jego polecenia w latach 1682-1695 wzniesiono okazały pałac Krasińskich w Warszawie. W odziedziczonym po ojcu Węgrowie ufundował klasztory reformatów i bartolomitów. Rozbudował miasto i przyczynił się do jego ożywienia gospodarczego po zniszczeniach wojny północnej.

Pochowany w kościele poreformackim w Węgrowie. Urna z jego sercem znajduje się w kościele kolegiackim w Węgrowie.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.