Jan Eliasson

Z Wikipedii

Jan Eliasson (ur. 17 września 1940 w Goteborgu), dyplomata szwedzki, przewodniczący 60. sesji zwykłej Zgromadzenia Ogólnego ONZ, minister spraw zagranicznych.

Ukończył Akademię Marynarki Szwedzkiej (1962), studiował również w ramach wymiany naukowej w USA (w stanie Indiana). W 1965 ukończył studia ekonomiczne w Szkole Ekonomii i Prawa Handlowego na Uniwersytecie w Göteborgu i podjął pracę w służbie dyplomatycznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Pełnił m.in. funkcję doradcy ds. dyplomatycznych premiera Olofa Palmego. W latach 1980-1986 wchodził w skład misji ONZ, zajmującej się negocjacjami pokojowymi w czasie wojny iracko-irańskiej. Od 1988 ambasador Szwecji przy ONZ oraz osobisty przedstawiciel sekretarza generalnego ONZ w Iraku i Iranie; pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Ekonomicznej i Społecznej ONZ. W 1992 przeszedł na stanowisko zastępcy sekretarza generalnego ONZ ds. humanitarnych, zajmował się operacjami humanitarnymi w Somalii, Sudanie, Mozambiku i w krajach bałkańskich, brał udział w kampanii przeciwko minom przeciwpiechotnym.

W latach 1994-1999 był sekretarzem stanu w szwedzkim Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w 2000 został mianowany ambasadorem Szwecji w USA. 13 czerwca 2005 został wybrany na przewodniczącego 60. sesji zwykłej Zgromadzenia Ogólnego ONZ (początek sesji 20 września 2005).

27 marca 2006 zapowiedziano, że Eliasson zostanie następcą zdymisjonowanej minister spraw zagranicznych Laili Freivalds. Oficjalnie objął funkcję ministra 24 kwietnia 2006 (do tego czasu obowiązki pełniła Carin Jämtin). Po wyborach parlamentarnych w październiku 2006 został zastąpiony przez Carla Bildta.