Sven Olof Palme
Z Wikipedii
Sven Olof Palme (ur. 30 stycznia 1927, Sztokholm - zm. 28 lutego 1986, tamże) - szwedzki polityk, z wykształcenia prawnik.
Urodził się w zamożnej, mieszczańskiej rodzinie. Studiował nauki polityczne w Kenyon College w USA oraz prawo na uniwersytecie w Sztokholmie. Odbył służbę wojskową, uzyskując stopień porucznika kawalerii. Od 1958 roku był członkiem Parlamentu sprawując w międzyczasie inne istotne funkcje. Karierę rozpoczął u progu lat 50. w młodzieżówkach socjalistycznych, stopniowo wspinając się po drabinie władzy. W latach 1953-1954 pracował w ministerstwie obrony. W latach 1954-1963 był sekretarzem premiera Tage Erlandera. Szybko stał się jego najbliższym doradcą i zyskał opinię niezwykle dynamicznego polityka młodej generacji. Kolejne 2 lata spędził jako minister bez teki, w latach 1965-1967 był już ministrem transportu i komunikacji, a w latach 1967-1969 - ministrem oświaty. Na rządowych stanowiskach dał się poznać jako sprawny administrator, potrafiący umiejętnie reagować i nie unikający trudnych decyzji.
Jego kariera nabrała tempa, kiedy w 1969 roku został przewodniczącym Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej. W latach 1969-1976 sprawował funkcję premiera, którą odzyskał w 1982 roku.
Był politykiem aktywnym na arenie międzynarodowej m.in. w ruchu państw niezaangażowanych, udzielał poparcia ruchom narodowym w krajach rozwijających się, potępiał udział USA w wojnie w Wietnamie. Jako wiceprzewodniczący Międzynarodówki Socjalistycznej kierował grupą roboczą ds. RPA. Od 1980 roku przewodniczył Niezależnej Komisji ds. Rozbrojenia i Bezpieczeństwa. Był zwolennikiem utworzenia nordyckiej strefy bezatomowej, z ramienia ONZ mediował w konflikcie iracko-irańskim. Był także członkiem tzw. komisji Brandta, która studiowała problemy związane ze stosunkami krajów bogatych i rozwijających się.
Ideologię polityczną Palmego kształtowały następujące opcje: przywiązanie do demokratycznego socjalizmu w klasycznym rozumieniu - jako kierunku zakładającego wrażliwość społeczną, dążącego do równości i sprawiedliwości, odrzucenie komunizmu , wrogość wobec liberalizmu gospodarczego niosącego egoizm ekonomiczny i arogancję, radykalny antykolonializm, autentyczna sympatia i znacząca pomoc dla krajów Trzeciego Świata. W polityce wewnętrznej kontynuował realizację tworzenia państwa opiekuńczego (welfare state), mimo pewnych trudności związanych z finansowaniem wysokiego poziomu świadczeń socjalnych.
Zginął zastrzelony 28 lutego 1986 roku o godzinie 23:21 na jednej z ulic w centrum Sztokholmu. Do jego zabicia na łożu śmierci przyznał się Christer Pettersson wcześniej uniewinniony z powodu braku dowodów.
De Geer, Sr. • Posse • Thyselius • Themptander • G. Bildt • Åkerhielm • Boström • von Otter • Boström • Ramstedt • Lundeberg • Staaff • Lindman • Staaff • Hammarskjöld • Swartz • Edén • Branting • De Geer, Jr. • von Sydow • Branting • Trygger • Branting • Sandler • Ekman • Lindman • Ekman • Hamrin • Hansson • Pehrsson-Bramstorp • Hansson • Erlander • Palme • Fälldin • Ullsten • Fälldin • Palme • Carlsson • C. Bildt • Carlsson • Persson • Reinfeldt
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik Tage Erlander |
Premier Szwecji, 1969-1976 |
Następca Thorbjörn Fälldin |
Poprzednik Thorbjörn Fälldin |
Premier Szwecji, 1982-1986 |
Następca Ingvar Carlsson |