Jan Fryderyk Wilhelm Malcz
Z Wikipedii
Jan Fryderyk Wilhelm Malcz znany też jako Jan Fryderyk Wilhelm Malsch (ur. 30 listopada 1795, Warszawa - zm. 28 września 1852), tamże - syn lekarza pochodzącego z Saksonii (Lomatsch), Konstantego Bogumiła 1767-1809), oraz córki warszawskiego złotnika Bandau, Anny Doroty (1775-1811). W roku 1822 ożenił się z Julią Ekalt. Mieli 6 dzieci, w tym jedno adoptowane. Jego brat Karol Filip był znanym artystą złotnikiem, drugi brat Konstanty Bogumił Malcz, znanym prawnikiem.
Studiował w Liceum Warszawskim, potem medycynę w Warszawie, a później w Berlinie, Wiedniu, Paryżu, Londynie oraz we Włoszech. W 1827 roku został naczelnym lekarzem szpitala św. Rocha w Warszawie i był nim aż do śmierci. Od 1828 roku był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk, jednym z założycieli i wiceprezesem Towarzystwa Dobroczynności a także założycielem i redaktorem pisma „Pamiętnik Lekarski Warszawski„ .
W latach 1834 - 1852 roku pełnił funkcję Prezesa Kolegium Kościelnego parafii ewangelicko-augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie.
Leczył bezpłatnie ubogich, często wspierając ich finansowo. Prowadził badania nad cholerą, (która nawiedzała Warszawę). Za przepisy skutecznego leczenia tej choroby w Indiach otrzymał podziękowanie od królowej Wiktorii. Malcz pierwszy wprowadził polskie nazwy takich chorób zakaźnych, jak dur, ospa, szkarlatyna i odra.
W czasie powstania listopadowego Malcz został naczelnym lekarzem Gwardii Narodowej miasta Warszawy. Za zasługi w powstaniu odznaczony został Złotym Krzyżem Virtuti Militari.
W 1840 roku przyznano mu Order św. Anny.
W roku 1841 kupił wieś Mniszew którą uprzemysłowił - gorzelnia, cukrownia, fabryka serów.
W 1850 r. nadano mu szlachectwo.
W czasie epidemii cholery (w 1852 roku) pospieszył z pomocą chorym i przy tym sam zachorował.
Zmarł 28 września 1852 roku. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
