Jan Henryk Wołodkowicz
Z Wikipedii
Henryk Witold Jan Wołodkowicz francuskie nazwisko Henri le Beau (ur. 1766 na Litwie – zm. 1825 w Petersburgu). Generał brygady Księstwa Warszawskiego, generał dywizji armii francuskiej. Ziemianin z Litwy.
Służył w wojsku litewskim i wziął udział w insurekcji 1794. Po jej upadku wyjechał do Francji i w 1796 wstąpił do służby francuskiej. Walczył w kampaniach włoskich i wypełniał tajne zadania specjalne. Radykał republikanin, nieufny wobec Napoleona Bonaparte, zwalczał J.H. Dąbrowskiego i Legiony Polskie.
W 1799 generał z awansu francuskiego. Odznaczył się pod Morengo i na polach innych bitew. W latach 1806 - 1807 jako dowódca 2 Legii Północnej, złożonej w większości z Polaków odbył kampanie pruską na Pomorzu i zastępował chorego J. H. Dąbrowskiego dowodząc Dywizją Piechoty podczas walk o Gdańsk. Później jego działalność otacza tajemnica. Zyskał opinię asa wywiadu i śmiałego dowódcy jazdy.
W 1812 wziął udział w kampanii na Moskwę. Odznaczył się brawurą ale dostał się do niewoli rosyjskiej i został zesłany na Syberię. Uwolniony w 1824 wszczął zabiegi o odzyskanie skonfiskowanych przez carat dóbr na Litwie. W trakcie tych zabiegów zmarł w Petersburgu.
Uhonorowany inskrypcją na Łuku Triumfalnym w Paryżu w związku z wybitnymi zasługami dla Francji.
