Jan Kanty Dąbrowski

Z Wikipedii

Jan Kanty Dąbrowski (ur. 20 września 1791, zm. 4 kwietnia 1853), polski duchowny katolicki, biskup pomocniczy poznański.

Przyjął święcenia kapłańskie w 1814, wcześniej wstąpiwszy do zgromadzenia księży misjonarzy. Wykładał w seminariach w Poznaniu, Pelplinie i Gnieźnie, był proboszczem w Popowie, Wąbrzeźnie i Lisewie. W 1841 otrzymał godność kanonika poznańskiej kapituły katedralnej. W czerwcu 1843 został mianowany biskupem pomocniczym poznańskim, ze stolicą tytularną Helenopolis; sakrę przyjął 20 sierpnia 1843 w Gnieźnie. W chwili nominacji był jedynym biskupem w Poznaniu - po śmierci arcybiskupa Marcina Dunina w 1842 diecezją zarządzał ks. Leon Przyłuski w charakterze wikariusza kapitulnego; dopiero w październiku 1844 został on wybrany na arcybiskupa (zarazem poznańskiego i gnieźnieńskiego).

Biskup Dąbrowski był znany w diecezji z działalności na rzecz bractw wstrzemięźliwości.

Źródła:

• Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 83-211-1311-7, Warszawa 2000.