Jan Karczewski (pisarz)
Z Wikipedii
Jan Karczewski (ur. 1900, Warszawa, zm. 30 marca 1947, Edynburg) - polski pisarz, satyryk i publicysta, jedna z bardziej zagadkowych postaci polskiej literatury dwudziestolecia międzywojennego. Przez wiele lat podejrzewano, że Jan Karczewski to jedynie pseudonim innego pisarza.
[edytuj] Życie i twórczość
Urodził się w Warszawie w 1900 roku. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Po przewrocie majowym jako zawodowy oficer został przydzielony trafił do Prezydium Rady Ministrów. Pracował też Ministerstwie Spraw Zagranicznych, dzięki czemu w 1932 roku mianowano go wicekonsulem RP w Tuluzie. W czasie rocznego pobytu w tym mieście nawiązał kontakt z tamtejszą masonerią.
Po powrocie do Polski pracował w firmie zajmującej się eksportem drewna. W 1934 roku założył Agencję Prasową "Tempo".
Jesienią 1939 roku znów znalazł się we Francji. Jego dalsze losy w czasie II wojny światowej nie są znane. Po zakończeniu wojny trafił do Londynu, a następnie do Szkocji, gdzie zmarł nagle na udar wiosną 1947 roku.
Był autorem książek społeczno-obyczajowych (Nie mogę pisać, Oskarżam - wspólnie z Włodzimierzem Popławskim), fantastycznych (Bakcyl, Rok przestępny), a także licznych artykułów publicystycznych.
