Jan Krenz (dyrygent)
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Jan Krenz (ur. 14 lipca 1926 we Włocławku), dyrygent, kompozytor.
Wykształcenie muzyczne zdobył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, którą ukończył z odznaczeniem w 1947 roku. W latach '53-'68 dyrygent i dyrektor Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Od '67 pierwszy dyrygent, a od '68 także dyrektor artystyczny Teatru Wielkiego w Warszawie. Współpracował z orkiestrą radia duńskiego w Kopenhadze('79-'82)i radiem holenderskim w Hilversum ('83-'85). Współpracował z wieloma orkiestrami zagranicznymi i polskimi, w 1972 otrzymał nagrodę państwową I stopnia. W 2007r. był bohaterem Festiwalu Kompozytorów Polskich w Bielsku-Białej (obok Karola Szymanowskiego).
W Encyklopedii muzycznej PWM napisano o nim:
| Cytat: |
|
działalność i osiągnięcia artystyczne postawiły go w rzędzie czołowych współczesnych mistrzów batuty (...) Obdarzony talentem kreacyjnym, nadaje wykonywanym dziełom piętno swej osobowości, nie wykraczając jednak poza intencje kompozytora, lecz raczej je uwydatniając. W interpretacji Krenza wirtuozowska precyzja wykonania i przemyślenie szczegółów konstrukcji utworu idą w parze ze zmysłem muzycznej dramaturgii, podkreśleniem jakości emocjonalnych dzieła oraz znakomitym wyczuciem stylów[1].
|
Autor muzyki do filmów Andrzeja Munka "Kolejarskie słowo", „Błękitny Krzyż”, „Niedzielny Poranek”, „Eroica” i „Zezowate szczęście” oraz do filmu Andrzeja Wajdy „Kanał”.
Wraz z Tadeuszem Bairdem i Kazimierzem Serockim stworzył w 1949 roku "Grupę 49", która stawiała sobie za cel wprowadzenie do polskiej muzyki zasad socrealizmu.
Zobacz też:
[edytuj] Przypisy
- ↑ "Encyklopedia muzyczna", tom V klł, PWM, Kraków 1997, ISBN 83-224-3303-4
