Eroica (film)

Z Wikipedii

Eroica
Gatunek	Film wojenny, dramat
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Główne role	Edward Dziewoński Tadeusz Łomnicki
Data premiery	4 stycznia 1958
Czas trwania	79 min
Produkcja
Reżyseria	Andrzej Munk
Scenariusz	Jerzy Stefan Stawiński
Muzyka	Jan Krenz
Zdjęcia	Jerzy Wójcik
Scenografia	Jan Grandys
Montaż	Jadwiga Zajicek
Produkcja	Zespół Filmowy Kadr
Dystrybucja	Best Film
Budżet	?
Od lat	15
Nagrody
1959 – Syrenka Warszawska od organizacji FIPRESCI na Mar Del Plata Film Festival
Eroica na IMDb

Eroica. Symfonia bohaterska w dwóch częściach – czarno-biały polski wojenny film fabularny w reżyserii Andrzeja Munka z roku 1958. Bardzo istotne osiągnięcie filmowej szkoły polskiej.^{[potrzebne źródło]}

[edytuj] Obsada

Edward Dziewoński – Górkiewicz ps. "Dzidziuś"
Henryk Bąk – por. Krygier
Ignacy Machowski – major Armii Krajowej
Witold Pyrkosz – Kardasz
Mariusz Dmochowski – porucznik Korwin-Makowski
Roman Kłosowski – por. Szpakowski
Bogumił Kobiela – ppor. Dąbecki
Leon Niemczyk – węgierski oficer Istvan Kolya
Barbara Połomska – Zosia – żona "Dzidziusia"
Kazimierz Opaliński – komendant Mokotowa
Tadeusz Łomnicki – por. Zawistowski
Kazimierz Rudzki – podporucznik "Turek"
Józef Kostecki – por. "Żak"
Józef Nowak – por. Kurzawa
Wojciech Siemion – por. "Marianek"
Tadeusz Janczar – Andrzej
Roman Hubczenko
Michał Szewczyk – powstaniec warszawski
Ignacy Machowski – major "Grzmot"
Zofia Czerwińska – łączniczka
Stanisław Bareja – powstaniec warszawski
Bogdan Baer – węgierski oficer

Film składa się z dwóch części: pierwsza pt. Scherzo Alla Pollacca opowiada o działaniach Dzidziusia podczas powstania warszawskiego, prób połączenia sił polskich i węgierskich podczas tych wydarzeń. Druga, zatytułowana Ostinato – Lugubre ukazuje przeżycia polskich żołnierzy w obozie jenieckim, ich zwyczaje i zasady. Film na dwa skrajnie odmienne sposoby ukazuje rozumienie i wyobrażenie bohaterstwa. Została nakręcona także część trzecia, ale ostatecznie reżyser zrezygnował z włączenia jej do filmu.