Jan Raszka (narciarz)
Z Wikipedii
Jan Raszka (ur. 2 grudnia 1928 w Wiśle – 5 lutego 2007 w Wiśle) – polski narciarz, reprezentant polski w kombinacji norweskiej, podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Cortina d'Ampezzo z 1956 r., działacz społeczny i sportowy.
Narciarstwem zainteresował się podczas II wojny światowej, w latach 1945-1946 należał do SNPTT Wisła, w latach 1947-1948 SKN Katowice, 1949-1951 reprezentował LKS Barania Wisła, w latach 1952-1953 WKS Zakopane, a 1954-1966 Start Wisła.
Jako pierwszy zawodnik spoza Zakopanego w historii, wywalczył w 1952 r., tytuł mistrza polski w kombinacji norweskiej. W tym samym roku zdobył w biegu na 18 km, srebrny krążek, w latach 1949, 1950, 1951, 1953 i 1956 zdobył 7 złotych medali w kombinacji norweskiej i w latach 1950-1951 – dwa w sztafecie 4 x 10 km.
Jego międzynarodowym debiutem było mistrzostwo Czech i Moraw w skokach narciarskich w 1947 r., roku później był kandydatem do polskiej kadry olimpijskiej na igrzyska w St. Moritz, nie został jednak powołany ze względu na kontuzje nogi. W 1953 r., zajął trzecie miejsce w kombinacji norweskiej podczas Akademickich Mistrzostw Świata w Semmering, co uznane zostało za największy sukces w jego karierze . W 1956 r., reprezentował Polskę w kombinacji norweskie, podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Cortina d'Ampezzoz, gdzie zajął 32 miejsce w kombinacji klasycznej.
W latach 1952 i 1954, zwyciężał w kombinacji norweskiej podczas Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny, był również w trzech kategoriach : skoki narciarskie, kombinacja norweska i biegu na 15 km - złotym medalistą Mistrzostw Węgier.
Wspomnienia Jana Raszka, spisał i opublikował w 1998 r., Zdzisław Adamiec pod tytułem „Jan Raszka. W Pogoni za piątym kółkiem olimpijskim”.
