Jan Siwiec

Z Wikipedii

Jan Siwiec (ur. 3 listopada 1891 we wsi Wólka Brzozokalska (Adamów) – w średniozamożnej rodzinie chłopskiej jako syn Kazimierza i Józefy z Kostrzewów. Przed 1914 r. uczęszczał do Gimnazjum w Grodzisku Mazowieckim i następnie działał w założonym przez światłych ziemian Okręgowym Towarzystwie Rolniczym. W 1912 r. odbywał służbę wojskową w armii rosyjskiej w 28 bryg. art.

W 1915 r., podczas I wojny światowej zmobilizowany jako chorąży, jest komendantem szpitala polowego. W tym czasie współpracował z Polską Organizacją Wojskową. W 1919 r. był instruktorem rolnym i studiował na Wolnej Wszechnicy w Warszawie. W 1920 r. podczas wojny polsko-bolszewickiej zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego i w stopniu podporucznika walczy w 18 pac. w obronie Twierdzy Modlin.

W 1921 r. zgłosił się jako ochotnik i zostaje wysłany do III powstania śląskiego za udział, w którym otrzymuje otrzymał Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi. W 1922 r. zostaje redaktorem naczelnym "Rolnika Suwalskiego".

Z ramienia Centralnego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych organizuje kółka rolnicze na Pomorzu.

W marcu 1928 r. jest został posłem do Sejmu RP z okręgu XII (Grodzisk Maz. Błonie, Grójec Rawa Maz.) z ramienia BBWR. W 1930 r. został redaktorem "Przewodnika Gospodarskiego". W 1933 r. został wiceprezesem Warszawskiej Izby Rolniczej. W 1936 r. we Lwowie został wybrany wiceprezesem Związku Powiatów RP.

W 1938 został p.o. prezesa a od 1939 r. prezesem Związku Powiatów RP. Od 1937 r. był jednocześnie prezesem Giełdy Mięsnej w Warszawie. W 1938 r. z rąk prezydenta Ignacego Mościckiego został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi RP. W latach 1939-1945 aktywnie uczestniczył w konspiracji działając w Delegaturze Rządu na Kraj. Jednocześnie działał w Radzie Głównej Opiekuńczej w Grodzisku Mazowieckim. W jego gospodarstwie w Wólce Brzozokalskiej (Adamów) przyjęty i ukryty zostaje zrzut spadochronowy z "cichociemnymi" w ramach operacji "Neon4". Zdekonspirowany w 1943 r. wraz z rodziną ukrywał się do 1944 r. W powstaniu warszawskim w Zgrupowaniu Kryska zginął jego starszy syn Antoni podchorąży "Moszyński".

W 1946 otrzymał Śląski Krzyż Powstańczy. W latach 1947-1948 pracował w Centrali Przemysłu Uzdrowiskowego.

Od 1948 konsekwentnie usuwany z życia publicznego przez władze komunistyczne jako "sługus imperializmu". W latach 1952-1955 jego młodszy syn Andrzej aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa odsiadywał wyrok wieloletniego więzienia za działalność konspiracyjną.

W 1957 r. w ramach odwilży popaździernikowej został prezesem Związku Plantatorów Roślin Oleistych.

W 1959 r. otrzymał Krzyż Zasługi PRL i został wybrany do zarządu Związku Kółek i Organizacji Rolniczych. Aktywnie działał na terenie powiatu Grodziskego, będąc członkiem Powiatowej Komisji Planowania PRN, był członkiem Zarządu PTTK w Grodzisku Mazowieckim. Prowadził akcje zalesiania i zadrzewiania kraju. Zmarł 9 kwietnia 1961 r. w Grodzisku Mazowieckim. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kuklówce. Nazywany był "ambasadorem wsi polskiej".

[edytuj] Źródła

Polska między Niemcami a Rosją, Wydawnictwo IH PAN Warszawa 1997 r.

Grodziszczanie Marek Cabanowski Wydawnictwo "Lewion"2001