Jan Stanisławski (malarz)
Z Wikipedii
Jan Stanisławski (ur. 24 czerwca 1860 w Olszanie koło Korsunia na Ukrainie, zm. 6 stycznia 1907 w Krakowie)
Ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim.
Malarstwa uczył się u Wojciecha Gersona w Warszawie, następnie studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie i w Paryżu pod kierunkiem Emila Carolus-Durana. Od 1887 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie.
Jeden z głównych przedstawicielem polskiego modernizmu. Malował głównie pejzaże.
Był wykładowcą Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a także animatorem i jednym z założycieli powstałego w 1897 roku w Krakowie Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Towarzystwo to powstało w wyniku sprzeciwu artystów przeciw stale obniżającemu się poziomowi wystaw krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych(założonego w 1854 roku) i warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (1860/61).
"Sztuka" nie rozpoczynała swej działalności od manifestów czy statutów, lecz od wystaw. Głównym założeniem było, aby wystawy te "doborem dzieł wyróżniały się od przeciętnego poziomu wystaw Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych". Prace kwalifikowano przez specjalną komisję sędziowską; już samą nazwą "Sztuka" wskazywała, że jej głównym celem jest rozdział na to, co jest sztuką, a co nią nie jest – jak pisał Tadeusz Boy-Żeleński.
