Jan Szancenbach

Z Wikipedii

Jan Szancenbach (ur. 8 stycznia 1928 w Krakowie, zm. 15 grudnia 1998), polski malarz, przedstawiciel koloryzmu, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Był synem dr. Jana Szancenbacha, lekarza ginekologa, jeńca obozu w Starobielsku zamordowanego w Charkowie oraz Marii Skłodowskiej-Szancenbachowej, artystki malarki, uczennicy Olgi Boznańskiej.

W 1940 rozpoczął studia w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie (Kunstgewerbeschule). Od 1943, gdy szkoła została zamknięta przez niemieckie władze okupacyjne, do 1945 kształcił się samodzielnie w gronie kolegów pod przewodnictwem Tadeusza Brzozowskiego. W 1945 został przyjęty na II rok Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie przez kilka miesięcy uczęszczał do pracowni malarstwa Wojciecha Weissa, a następnie Eugeniusza Eibischa. W 1948 otrzymał absolutorium, zaś w 1952 uzyskał dyplom magistra sztuki.

W 1948 rozpoczął pracę na krakowskiej ASP. Początkowo uczył rysunku, liternictwa, projektowania graficznego i technik graficznych. Od 1972 prowadził pracownię malarstwa sztalugowego na Wydziale Malarstwa ASP. Od 1976 miał na uczelni własne atelier. W latach 1972-1978 i 1981-1984 był dziekanem Wydziału Malarstwa, prorektorem ASP w latach 1978-1981, a następnie przez dwie kadencje rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1987-1993). W 1986 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1971-1987 i 1993-1996 był członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego. Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, kilkanaście lat pracował społecznie w zarządzie związku pełniąc między innymi funkcję sekretarza i prezesa okręgu krakowskiego ZPAP.

Malował pejzaże, martwe natury, widoki wnętrz pełne ekspresji, o urozmaiconej fakturze, niekiedy na pograniczu abstrakcji. Oprócz malarstwa zajmował się także grafiką, projektowaniem (plakatów, okładek itp.), malarstwem w architekturze (m.in. renowacja widowni Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie, widowni i plafonu w Operze Wrocławskiej) i filmem rysunkowym.

W latach 1948-1996 brał udział w ponad 300 wystawach ogólnopolskich i 70 zagranicznych. Wybrane wystawy indywidualne:

• ponad 50 indywidualnych prezentacji w Polsce i Europie, m.in.: w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Wrocławiu, Londynie, Wiedniu, Malmö, Düsseldorfie.
• retrospektywna wystawa z cyklu Mistrzowie polskiego malarstwa współczesnego, ABC Gallery, Poznań, 1996

Wybrane wystawy zbiorowe:

• Modern Polish Masters, Fryburg, 1991
• East European Contemporary Fine Artists, Towo Art Center, Tokio, 1991
• La Pologne d'Aujourdhui, Lyon, Nicea, 1992

Jego prace znajdują się w zbiorach:

• Muzea Narodowe w Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie,
• Galeria Uffizi we Florencji,
• liczne kolekcje prywatne w Polsce i na świecie.

Otrzymał kilkanaście nagród w konkursach na plakaty, znaki firmowe, odznaki, znaczki pocztowe, opakowania itp.

Nagrody za malarstwo: Dyplom honorowy TPSP, Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie w Monte Carlo (zespołowo), nagroda na wystawie "Złotego Grona" w Zielonej Górze. Medal im. Wyspiańskiego (TPSP w Krakowie). Dyplom Honorowy ZPAP na wystawie jubileuszowej. Nagroda Miasta Krakowa (1974). Nagroda prezesa Rady Ministrów "Za Twórczość dla Dzieci" (1978). Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III, II (trzykrotnie) i I stopnia (za pracę pedagogiczną, działalność organizacyjną w Radzie Wyższego Szkolnictwa artystycznego, oraz za całokształt twórczości). Złota Odznaka ZPAP. Złota Odznaka "Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa". Odznaka "Zasłużony Działacz Kultury". Złoty Krzyż Zasługi. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Tytuł honorowy "Zasłużony dla Narodowej Kultury"