Jan Widacki
Z Wikipedii
| Jan Widacki | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1948 Kraków |
| poseł VI kadencji Sejmu | |
| Okres urzędowania | od 5 listopada 2007 |
| Przynależność polityczna | Demokratyczne Koło Poselskie |
 Kolekcja cytatów w Wikicytatach |
|
Jan Stefan Widacki (ur. 6 stycznia 1948 w Krakowie) – polski adwokat, profesor dr hab. nauk prawnych, dyplomata, autor kilkunastu książek i około 300[1] artykułów naukowych, od 2007 poseł na Sejm VI kadencji.
Spis treści |
[edytuj] Działalność naukowa i zawodowa
W 1969 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował także filozofię[1]. W 1972 został doktorem nauk prawnych. Habilitował się w 1977, w tym samym roku objął stanowisko kierownika Katedry Kryminalistyki na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, gdzie również był prodziekanem. W latach 1983-1990 wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, pracował również jako visiting professor w USA. W 1984 uzyskał tytuł profesora. Do końca lat laty 80. udzielał się jako kryminolog i biegły sądowy.
Od 1996 prowadzi praktykę adwokacką.
W latach 90. bronił m.in. oskarżanego o wielokrotne zabójstwo mężczyzny o pseudonimie "Inkasent", która to sprawa zakończyła się wyrokiem uniewinniającym. Występował także jako pełnomocnik procesowy Romana Kluski[2]. Był też obrońcą Mirosława Danielaka ps. "Malizna" oraz funkcjonariuszy SB oskarżonych o matactwa w sprawie śmierci Stanisława Pyjasa[3]. W procesie lustracyjnym bronił Henryka Karkoszę. Był reprezentantem Jana Kulczyka przed sejmową komisją śledczą ds. PKN Orlen oraz w sporze z Romanem Giertychem.
[edytuj] Działalność publiczna
W 1980 zapisał się do "Solidarności", należał też do PZPR, z której wystąpił po wprowadzeniu stanu wojennego.
Na początku lat 90. pełnił funkcję wiceministra spraw wewnętrznych powołanym za czasu rządu Tadeusza Mazowieckiego. Nadzorował weryfikację SB oraz przygotował nowe ustawy policyjne. Był współautorem "raportu Rokity".
W latach 1992-1996 zajmował stanowisko ambasadora na Litwie. W 1996 został odznaczony litewskim Orderem Wielkiego Księcia Gedymina II klasy z Gwiazdą.
W 2007 założył stowarzyszenie Ruch na rzecz Demokracji[4]. Jest felietonistą lewicowego tygodnika "Przegląd".
W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat poselski liczbą 24 963 głosy, startując w okręgu krakowskim z pierwszego miejsca na liście Lewicy i Demokratów z rekomendacji Partii Demokratycznej.
[edytuj] Proces karny
W lipcu 2007 prokurator z prokuratury w Białymstoku wniósł do Sądu Rejonowego dla Pragi-Południe w Warszawie akt oskarżenia przeciw Janowi Widackiemu, zarzucając mu że jako adwokat Mirosława D. ps. "Malizna", powołując się na wpływy w gangu pruszkowskim oraz w strukturach władzy, nakłaniał świadków do składania fałszywych zeznań i wynosił z więzienia grypsy aresztowanego Krzysztofa F. m.in. w sprawie zabójstwa jednego z przywódców mafii pruszkowskiej Andrzeja Kolikowskiego ps. "Pershing". Drugi zarzut dotyczy zastraszania Marka Dochnala tak, by ten w swoich zeznaniach ukrywał informacje obciążające Jana Kulczyka, którego przedstawicielem był Widacki.
Zdaniem Jana Widackiego zarzut prokuratora jest oparty na pomówieniu zabójcy odbywającego karę 25 lat pozbawienia wolności, który został zainspirowany przez obrońcę drugiej strony[5].
W lutym 2008 zeskanowane kopie aktów oskarżenia opublikowała Gazeta Polska[6][7].
[edytuj] Wybrane publikacje
- Kryminalistyka
- Kniaź Jarema
- Litwo, Ojczyzno nie moja
- Stulecie krakowskich detektywów
[edytuj] Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Przegląd z 22 listopada 2004
- ↑ "Roman Kluska dostanie odszkodowanie", portal wp.pl (ostatni dostęp 23 czerwca 2007)
- ↑ Rzeczpospolita z dnia 8 maja 2007, w "Media o IPN", serwis ipn.gov.pl (ostatni dostęp 26 lipca 2007)
- ↑ portal "Gazety Wyborczej" z 30 lipca 2007
- ↑ "Mecenas Jan Widacki oskarżony", portal wp.pl
- ↑ "Skany z aktu oskarżenia Widackiego", Gazeta Polska, 7 lutego 2008.
- ↑ "Skany z aktu oskarżenia Widackiego – część druga", Gazeta Polska, 8 lutego 2008.
