Jan Zygmunt Hohenzollern

Z Wikipedii

Jan Zygmunt Hohenzollern (ur. 8 listopada 1572 w Halle, zm. 23 grudnia 1619 w Berlinie) – elektor brandenburski 1608–1619, regent księstwa pruskiego 1608–1618, książę pruski 1618–1619. Syn elektora brandenburskiego Joachima Fryderyka.

W 1594 ożenił się z księżniczką Anną córką Albrechta Fryderyka Hohenzollern, księcia Pruskiego . Jan Zygmunt po śmierci ojca w 1608 r. został elektorem brandenburskim i opiekunem izolowanego ze względu na chorobę umysłową Albrechta Fryderyka. W roku 1611 Jan Zygmunt udał się z Królewca przez Szczytno do Warszawy. Tam przyjęty został przez króla Zygmunta III w sprawie regencji pruskiej. 16 listopada 1611 przed kościołem św. Anny przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie złożył mu hołd lenny z Prus Książęcych. Księciem pruskim został w 1618 r. po śmierci swojego teścia Albrechta Fryderyka.

W dniu 16 marca 1612 r. Jan Zygmunt zatwierdził wiklerze cechów sukienników dla Działdowa, Nidzicy, Pasymia i Olsztynka, a w dniu 15 maja 1612 r. potwierdził prawa miejskie dla Giżycka.

W 1613 r. Jan Zygmunt zmienił wyznanie przechodząc z luteranizmu na kalwinizm. Wcześniej na żądanie polskiego króla zrównane zostały prawa katolików i protestantów na terenie Prus Książęcych. Do odbudowanej kaplicy w Świętej Lipce ponownie zaczęli ściągać pielgrzymi z Polski, Warmii i pruskich Mazur.

W roku 1614na mocy układu z Dortmund, po pięcioletniej wojnie o sukcesję po zmarłym bezpotomnie w 1609 r. Janie Wilhelmie władcy Jülich-Klewe-Berg, dołączył do swych włości Mark i Klewe.

Jan Zygmunt był zapalonym myśliwym. W latach 1612-1619 upolował na terenie Mazur: 15 turów, 112 łosi, 38 niedźwiedzi, 1998 jeleni oraz 2344 łań.

Po śmierci Jana Zygmunta następcą w Prusach Książęcych został jego syn Jerzy Wilhelm.