Jan cieszyński

Z Wikipedii

Jan (ur. 1339 lub 1340, zm. po 18 maja 1359) – przedstawiciel cieszyńskiej linii Piastów, kleryk wrocławski.

Syn księcia cieszyńskiego Kazimierza I i Eufemii, córki księcia czerskiego Trojdena I. Imię otrzymał z pewnością po swoim kuzynie, księciu oświęcimskim Janie I^[1].

Jak większość dzieci Kazimierza został przeznaczony do stanu duchownego. Razem z nim kościelną karierę podjęły jego dwie siostry (Jolanta Helena i Elżbieta), a także dwaj bracia (Bolesław i Siemowit). Przyczyny oddania przez Kazimierza do stanu duchownego trzech spośród pięciu synów należy upatrywać w zbyt małej powierzchni Księstwa Cieszyńskiego, która była niedostateczna do podziału pomiędzy pięciu męskich potomków. Ojciec miał na uwadze fakt, że rola władców małych księstewek zostanie zmarginalizowana. Ponadto książęta cieszyńscy jako lojalni lennicy Luksemburgów mogli liczyć na pomoc królów Czech – Jana i Karola – w uzyskaniu wysokich stanowisk kościelnych.

Jana wspomina dokument papieski z 18 maja 1359 wystawiony w Awinionie. Wymieniony w nim jest jako dwudziestoletni kleryk z diecezji wrocławskiej. Kolejne źródła milczą na jego temat, stąd wysnuwany jest wniosek, że wkrótce potem zmarł przedwcześnie^[2]. W literaturze bierze się pod uwagę możliwość, że w momencie wystawienia dokumentu Jan już nie żył, a wiadomość o tym jeszcze nie dotarła do Awinionu^[3]. Miejsce jego pochówku jest nieznane.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, cz. III, Kraków 2007, s. 618.
• Panic I., Poczet Piastów i Piastówien cieszyńskich, Cieszyn b.r., s. 13.
• Rajman J., Jan, (w:) Piastowie. Leksykon biograficzny, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1999, s. 793.