Javier Manjarín

Z Wikipedii

Javier Manjarín Pereda (ur. 31 grudnia 1969 w Gijón), były piłkarz hiszpański, grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 170 cm wzrostu, ważył 73 kg.

[edytuj] Kariera klubowa

Manjarín pochodzi z Asturii, z miasta Gijón i tam też rozpoczął karierę piłkarską w klubie Sporting de Gijón. Początkowo grał w drużynach młodzieżowych, a następnie w zespole B, by w 1989 roku trafić do kadry pierwszego zespołu. 10 sierpnia zadebiutował w Primera División w przegranym 0:1 domowym spotkaniu z Athletic Bilbao. Od czasu debiutu stał się podstawowym zawodnikiem Sportingu, a w październiku 1989 w spotkaniu z Osasuną Pampeluna (1:0) strzelił swojego pierwszego gola w profesjonalnym futbolu. W sezonie 1990/1991 partnerował w ataku Słowakowi Milanowi Luhovemu oraz Luisowi Enrique, a zespół zajął wysokie 5. miejsce w lidze. W sezonie 1991/1992 Sporting wystąpił w Pucharze UEFA, ale odpadł w drugiej rundzie po meczach ze Steauą Bukareszt (2:2, 0:1). W Gijón Javier grał do lipca 1993 roku.

Latem 1993 Manjarín przeszedł do jednego z czołowych klubów w kraju, Deportivo La Coruña i stworzył atak z Brazylijczykiem Bebeto. W sezonie 1993/1994 był bliski zdobycia mistrzostwa Hiszpanii, jednak zespół z La Coruñi zremisował w ostatniej kolejce z Valencią i stracił pewny triumf na rzecz Barcelony. Rok później Javier wraz z partnerami znów został wicemistrzem Hiszpanii, a także zdobył dwa trofea: Puchar Hiszpanii oraz Superpuchar Hiszpanii. Natomiast w 1997 roku zajął 3. miejsce w La Liga. Przez kolejne dwa lata Javier był tylko rezerwowym w "Depor" i przegrywał rywalizację o miejsce w składze z Marokańczykiem Salaheddine Bassirem, Portugalczykiem Pauletą oraz Argentyńczykiem Turu Floresem.

W 1999 roku Manjarín został piłkarzem Racingu Santander. W 2001 roku spadł z nim do Segunda División i latem odszedł do meksykańskiego Atlético Celaya. Natomiast sezon później przeniósł się do Santos Laguna Torreón, a w 2003 roku zakończył piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1989/90	Sporting Gijón	Hiszpania	Primera División	29	4
1990/91	Sporting Gijón	Hiszpania	Primera División	31	5
1991/92	Sporting Gijón	Hiszpania	Primera División	19	1
1992/93	Sporting Gijón	Hiszpania	Primera División	36	6
1993/94	Deportivo La Coruña	Hiszpania	Primera División	27	3
1994/95	Deportivo La Coruña	Hiszpania	Primera División	37	5
1995/96	Deportivo La Coruña	Hiszpania	Primera División	38	8
1996/97	Deportivo La Coruña	Hiszpania	Primera División	33	3
1997/98	Deportivo La Coruña	Hiszpania	Primera División	8	0
1998/99	Deportivo La Coruña	Hiszpania	Primera División	10	0
1999/00	Racing Santander	Hiszpania	Primera División	31	2
2000/01	Racing Santander	Hiszpania	Primera División	30	1
2001/02	Atlético Celaya	Meksyk	Primera División	32	3
2002/03	Santos Laguna Torreón	Meksyk	Primera División	34	3

[edytuj] Kariera reprezentacyjna


Piłka nożna
Złoto	1992 Barcelona	Piłka nożna

W reprezentacji Hiszpanii Manjarín zadebiutował 6 września 1995 roku w wygranym 6:0 domowym spotkaniu z Cyprem, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy w Anglii. W 1996 roku został powołany przez Javiera Clemente do kadry na ten turniej. Tam wystąpił w trzech spotkaniach: dwóch grupowych zremisowanym 1:1 z Francją i wygranym 2:1 z Rumunią (w 11. minucie strzelił pierwszego gola dla Hiszpanów) oraz w ćwierćfinałowym z Anglią (0:0, karne 2:4). Karierę reprezentacyjną zakończył w 1997 roku. W kadrze narodowej wystąpił łącznie w 13 spotkaniach i zdobył 2 gole.

W 1992 roku Manjarín był członkiem kadry olimpijskiej Hiszpanii na Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie. Na tym turnieju był rezerwowym i nie wystąpił w żadnym spotkaniu, ale zdobył złoty medal.