Jeffrey Dahmer

Z Wikipedii

Jeffrey Lionel Dahmer (ur. 21 maja 1960 w Milwaukee, zm. 28 lutego 1994 o godz. 9:11 w celi więzienia stanowego w Portage) zamordowany przez współwięźniów - jeden z największych amerykańskich seryjnych morderców. Znany jako "Wiertniczy z Milwaukee".

Był nekrofilem i kanibalem. W latach 1978-1991 zabił, następnie zgwałcił (czasem także jadł mięso swoich ofiar) ponad 17 młodych mężczyzn i chłopców.

Spis treści 1 Biografia 2 Morderstwa 2.1 Znane ofiary 3 Pojmanie 4 Proces 5 Przyczyna śmierci 6 Bibliografia

[edytuj] Biografia

Dahmer urodził się w Milwaukee w stanie Wisconsin. Niedługo potem jego rodzina przeniosła się do Bath w Ohio. Od wczesnych lat dzieciństwa fascynowały go martwe zwierzęta. W sobie tylko znanej kryjówce miał ukrytą czaszkę psa. Potrafił spędzać całe dnie obserwując rozkładające się szczątki zwierząt.

Dahmer uczęszczał na Uniwersytet stanowy w Ohio, lecz został z niego wydalony. Po tym incydencie jego ojciec zapisał go do wojska na okres sześciu lat. Dahmer popadł w alkoholizm i po dwóch latach został wyrzucony za nadużywanie alkoholu. W 1982 przeniósł się do swojej babci do West Allis w stanie Wisconsin, gdzie mieszkał przez sześć lat.

Było wiele oznak tego, że Dahmer może być chory psychicznie. W sierpniu 1982 został aresztowany za obnażanie się w miejscu publicznym. Cztery lata później ponownie go aresztowano za masturbowanie się w miejscu publicznym w obecności dwóch nieletnich chłopców, którzy zaalarmowali policję. Tym razem został skazany na rok więzienia, z czego odsiedział 10 miesięcy.

W 1988 został aresztowany za molestowanie seksualne 13-letniego chłopca, za co dostał rok prac społecznych i został zarejestrowany jako przestępca seksualny. Dahmer przekonał sąd, iż potrzebuje leczenia psychiatrycznego i został skierowany do otwartego szpitala psychiatrycznego na 5 lat leczenia. Mniej więcej w tym samym czasie mordował już średnio jedną ofiarę tygodniowo.

[edytuj] Morderstwa

Jeffrey Dahmer pierwsze morderstwo popełnił w wieku 18 lat. Jego pierwszą ofiarą był Steven Hicks, autostopowicz, którego Dahmer zaprosił do swojego domu. Pili razem alkohol i słuchali muzyki, aż w pewnym momencie gość Dahmera chciał opuścić jego dom. Dahmer uderzając w głowę Hicksa lampką ogłuszył go, a potem udusił. Jak potem zeznał, zrobił to, bo "nie chciał aby sobie poszedł". Zwłoki ofiary poćwiartował i przez cały następny dzień, pod schodami swego domu, oddzielał tkankę od kości. Wnętrzności i skórę zapakował do czarnych, grubych worków na śmieci, które wywiózł na wysypisko, a kości pokroił na malutkie kawałeczki i porozrzucał w pobliskim lesie.

[edytuj] Znane ofiary

1. Stephen Hicks 19 lat - czerwiec 1978
2. Steven Tuomi 26 lat wrzesień 1987
3. Jamie Doxtator 14 lat - październik 1987
4. Richard Guerrero 25 lat - marzec 1988
5. Anthony Sears 24 lata - luty 1989
6. Eddie Smith 36 lat - czerwiec 1990
7. Ricky Beeks 27 lat - lipiec 1990
8. Ernest Miller 22 lata - wrzesień 1990
9. David Thomas 23 lata - wrzesień 1990
10. Curtis Straughter 19 lat - luty 1991
11. Errol Lindsey 19 lat - czerwiec 1991
12. Tony Hughes 31 lat - 24 maja 1991
13. Konerak Sinthasomphone 14 lat - 27 maja 1991
14. Matt Turner 20 lat - 30 czerwca 1991
15. Jeremiah Weinberger 23 lata - 5 lipca 1991
16. Oliver Lacy 23 lata - 12 lipca 1991
17. Joseph Bradeholt 25 lat - 19 lipca 1991

[edytuj] Pojmanie

22 lipca 1991 Dahmer wypatrzył kolejną, jak się okazało, ostatnią ofiarę, która przeżyła. Był nią czarnoskóry, dobrze zbudowany mężczyzna o imieniu Tracy Edwards. Dahmer zaprosił go do domu, pod pretekstem wypicia alkoholu i pozowania do rozbieranych zdjęć, za co obiecał mu zapłatę. Do jego drinka dodał środek usypiający. Tę metodę Dahmer stosował przy większości popełnianych przez siebie zbrodni.

Środek nasenny jednak nie zadziałał na dobrze zbudowanego mężczyznę, więc Dahmer próbował skuć go kajdankami. Nie udało mu się, bo Edwards okazał się o wiele silniejszy niż Dahmer i zdołał uciec z jego mieszkania. Na ulicy zaalarmował patrol policji, opowiedział im o całym zajściu i zaprowadził policjantów do domu Dahmera.

Dahmer początkowo był miły dla policjantów, jednak gdy się zorientował, że policjanci coś przeczuwają, próbował ich zaatakować. Jeden z funkcjonariuszy obezwładnił go, a drugi zaczął przeszukiwać jego mieszkanie. W pokoju, na biurku, znalazł porozrzucane fotografie, które przedstawiały różne stadia ćwiartowania ludzkich zwłok. Następnie policjant w lodówce Dahmera znalazł odciętą ludzką głowę. Dahmer został przewieziony do aresztu, którego już nigdy nie opuścił.

Podczas późniejszego przeszukania mieszkania Dahmera policja znalazła jeszcze ludzkie członki, dłonie i inne części ciała zakonserwowane w formalinie, które były w słoikach i dużej beczce, oraz kilka ludzkich czaszek, niektóre pomalowane szarą farbą mającą imitować plastik. Ponadto w jego szafie odkryto ludzki szkielet.

[edytuj] Proces

Jeffrey Lionel Dahmer został oskarżony o 17 morderstw, zarzuty zredukowano później do 15. Materiał procesowy był tak obszerny, że prokurator nawet nie oskarżył go o usiłowanie morderstwa ostatniego mężczyzny. Proces rozpoczął się w styczniu 1992. Obrona wnioskowała o uznanie go za niepoczytalnego, jednak lekarze sądowi orzekli, że Dahmer jest w pełni normalny. Został uznany winnym 15 morderstw i skazany na 15 wyroków dożywotniego więzienia (w sumie 957 lat więzienia). W mowie końcowej wyraził żal z powodu swoich czynów i oświadczył, że wolałby umrzeć.

[edytuj] Przyczyna śmierci

28 lutego 1994 Dahmer i inny więzień, Jesse Anderson, zostali śmiertelnie pobici ciężarkiem w więziennej siłowni przez więźnia Christophera Scarvera. Dahmer zmarł w karetce w drodze do szpitala.

[edytuj] Bibliografia

• Giannangelo, S.J. Psychopatologia seryjnego morderstwa. Poznań 2007, Jeżeli P To Q Wydawnictwo. (pl)
• Crimelibrary (en)
• BBC (en)
• CNN (en)