Kanibalizm
Z Wikipedii
Kanibalizm – praktyka zjadania osobników własnego gatunku, dość rozpowszechniona w naturze.
Występuje u owadów, pajęczaków, ryb, płazów, ptaków, a także niektórych ssaków. Może się nasilić ze względu na zbytnie zagęszczenie populacji lub w następstwie głodu. Do najbardziej znanych gatunków praktykujących kanibalizm należy modliszka.
Spis treści |
[edytuj] Kanibalizm wśród ludzi
Zjawisko to spotykane jest także u ludzi - nekrofagia, ludożerstwo czyli antropofagia (gr. anthropos - człowiek, phagein - pożerać), często ma podłoże religijne. Po raz ostatni wystąpił w Europie na masową skalę w latach 1932-1933 w ZSRR, podczas wielkiego głodu na Ukrainie. Do najbardziej znanych przypadków kanibalizmu doszło ok. 1820 r. w Basutolandzie (obecnie Lesotho). Kiedy zapanował głód, miejscowe plemiona zaczęły polować na sąsiadów, których następnie zjadano. Ludzkie mięso tak napastnikom zasmakowało, że kanibalizm zaczęto uprawiać regularnie. Schwytanym ofiarom łamano nogi, by nie mogły uciec. W ten sposób powstało coś w rodzaju "żywej spiżarni". Za największy przysmak uchodziły dzieci i kobiety.
Do początku XX w. zwyczaj ten był praktykowany głównie u wielu ludów Afryki, Oceanii i wysp Morza Karaibskiego, wiązało się to z wiarą w przechodzenie właściwości zjadanej osoby (np. męstwa) na osobę zjadającą. We Włoszech niemal do końca Renesansu, jako zwieńczenie zemsty, praktykowane było (zwykle symboliczne) zjadanie wątroby pokonanego przeciwnika oraz, po obcięciu głowy, wytaczanie całej jego krwi. Za morderstwa o podobnym charakterze można uznać także te, dokonane przez Elżbietę Batory.
Jedzenie ludzkiego mięsa może być szkodliwie dla zdrowia. Zagrożenie powodują priony, wirusopodobne białka - wywołują one choroby z grupy zakaźnych encefalopatii gąbczastych. Wśród plemion Nowej Gwinei, zwłaszcza ludu Fore, szalała choroba, zwana kuru lub "śmiejącą się śmiercią". Zarażenie prionami następowało przy rytualnym spożyciu ciał zmarłych krewnych. Fore zrezygnowali z kanibalizmu w 1957 r., lecz starsi członkowie wciąż umierają na kuru.
O kanibalizm oskarżany był dyktator Republiki Środkowoafrykańskiej Jean-Bédel Bokassa, jednak wyrokiem sądu z dnia 12 czerwca 1987, z tego zarzutu został uniewinniony.
Kanibalizm współcześnie zdarza się wśród ocalałych ofiar katastrof, np lotniczych lub morskich. Jednym z najbardziej znanych takich przypadków jest los ocalałych w katastrofie urugwajskiego samolotu (lot 571) 13 października 1972 w Andach. Katastrofę przyżyło 32 z 45 pasażerów. W obliczu śmierci głodowej część ocalałych zdecydowała się na jedzenie ciał zmarłych towarzyszy, ci którzy nie zdecydowali się na ten drastyczny wybór zmarli z głodu. Ekspedycja ratunkowa uratowała 16 osób[1].
Kanibalizm zdarza się współcześnie także wśród morderców, często seryjnych zabójców, mając niekiedy podłoże seksualne. Do znanych wypadków kanibalizmu o podłożu homoseksualnym należy przypadek mordercy Armina Meiwesa, niemieckiego informatyka, poszukującego przez Internet młodych mężczyzn, w celu zabicia i zjedzenia.
Znane są także przypadki autokanibalizmu - przymuszonego lub dobrowolnego.
