Jelito czcze
Z Wikipedii
Jelito czcze (łac. jejunum) to jedna z trzech części jelita cienkiego, leżąca pomiędzy dwunastnicą a jelitem krętym. W nim odbywa się wchłanianie pokarmu. U ludzi dorosłych osiąga długość od 2-8 m.
W błonie śluzowej jelita cienkiego występują liczne gruczoły, wydzielające sok jelitowy lub zasadowy śluz (około 2 litrów na dobę) - wartość pH utrzymuje się na poziomie 7-8, czyli jest neutralna lub lekko zasadowa. Błona śluzowa ma również mnóstwo malutkich, unerwionych wypustek, do których dochodzą bardzo cienkie naczynia krwionośne i limfatyczne. Każda wypustka, kosmek ma na sobie tzw. krypty, czyli lekkie wgłębienia na powierzchni, zaś komórki wyściełające wnętrze jelita posiadają mikrokosmki - dlatego powierzchnia jelita stanowi największą powierzchnię kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym (źródła podają nawet do 400m2). Wchłania mleczko pokarmowe i za pomocą krwi dostarcza pożywienie do każdej żywej komórki organizmu. Tutaj odbywa się zasadnicza część trawienia.
Jelito czcze zwłok jest zazwyczaj puste - stąd nazwa.
Przewód pokarmowy
jama ustna • gardło • przełyk • żołądek (odźwiernik) • jelito cienkie (dwunastnica, jelito czcze, jelito kręte)
jelito grube (wyrostek robaczkowy • jelito ślepe • okrężnica: wstępująca, poprzeczna, zstępująca, esowata • odbytnica) • odbyt
Gruczoły trawienne i narządy towarzyszące
ślinianki • wątroba • trzustka • drogi żółciowe • pęcherzyk żółciowy