Jerzy Szczakiel
Z Wikipedii
Jerzy Szczakiel (ur. 28 stycznia 1949 w Grudzicach) – żużlowiec, jedyny polski indywidualny mistrz świata.
Przez całą karierę żużlową związany z zespołem Kolejarza Opole. Sukcesy odnosił już w wieku juniorskim – w finale mistrzostw Polski zadebiutował w 1970 roku, zajmując ósme miejsce. Rok później w Rybniku zdobył srebrny medal IMP. Także w 1971 zajął trzecie miejsce w prestiżowym turnieju o Złoty Kask. Rok później, w 1972 w Lesznie, został młodzieżowym wicemistrzem Polski. Jako senior nie odnosił już większych sukcesów na krajowych torach, poza drugą lokatą w Pucharze ROW w 1974 w Rybniku oraz zdobyciem Łańcucha Herbowego w Ostrowie w 1975.
Znacznie większe sukcesy Szczakiel odnosił na arenie międzynarodowej. Już w 1971 roku awansował po raz pierwszy do finału IMŚ we Göteborgu. Wystąpił także w 1973 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie, kiedy przyniósł mu największy sukces w karierze – niespodziewanie wraz z legendarnym nowozelandczykiem Ivanem Maugerem po 20. biegu mieli po 13 punktów. W biegu dodatkowym sędzia puścił taśmę wyjątkowo szybko i Mauger "zaspał na starcie". Na drugim łuku drugiego okrążenia zbliżył się do Polaka i zaatakował go od wewnętrznej. Mauger upadł i pomimo, iż leżał na torze (wokół niego znajdowało się kilka osób z obsługi techniczne), Szczakiel kontynuował bieg i objechał ostatnie dwa okrążenia. Po tych niecodziennych okolicznościach, pozostaje jedynym Polakiem, który został indywidualnym mistrzem świata.
Ponadto Szczakiel odniósł sukces w mistrzostwach świata par – w 1971 roku wraz z Andrzejem Wyglendą zdobył złoty medal dla Polski. Kilkukrotnie reprezentował barwy Polski w finałach drużynowych mistrzostw świata, z czego raz (w 1974 roku) zdobył brązowy medal.
Po zakończeniu kariery sportowej Szczakiel próbował swoich sił w roli trenera, obecnie corocznie na torze w Opolu organizuje turniej żużlowy "Mistrz Świata Jerzy Szczakiel zaprasza".
W Plebiscycie Przeglądu Sportowego w 1973 zajął trzecie miejsce, co ciekawe Tomasz Gollob wygrał w 1999 mimo, że został "tylko" wicemistrzem Świata.
[edytuj] Starty w lidze
[edytuj] Osiągnięcia
do uzupełnienia
- Mistrzostwa Świata Par
- 1971 1 miejsce (wraz z Andrzejem Wyglendą) → wyniki
- Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski
- 1972 2 miejsce → Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski
- Złoty Kask
- 1971 3 miejsce → Złoty Kask
- Srebrny Kask
- 1969 1 miejsce → Srebrny Kask
[edytuj] Inne ważniejsze turnieje
- Łańcuch Herbowy Ostrowa Wielkopolskiego w Ostrowie Wielkopolskim
do uzupełnienia
[edytuj] Linki zewnętrzne
6 razy: Mauger • Rickardsson — 5 razy: Fundin — 4 razy: Briggs • Nielsen — 3 razy: Olsen • Gundersen — 2 razy: Young • Williams • Moore • Craven • Penhall • Crump • N. Pedersen — 1 raz: van Praag • Milne • Wilkinson • Price • Knutsson • Szczakiel • Michanek • Collins • Lee • Müller • Jonsson • J. Pedersen • Havelock • Ermolenko • Hamill • Hancock • Loram •