Sam Ermolenko
Z Wikipedii
Sam Ermolenko (ur. 23 listopada 1960 w Maywood w stanie Kalifornia) - amerykański żużlowiec; czołowy zawodnik świata w latach 80. i 90. ubiegłego wieku; wielokrotny mistrz świata (indywidualny - raz, parowy - raz oraz drużynowy - trzykrotny).
Spis treści |
W finałach najważniejszych żużlowych rozgrywek występował od roku 1985. W roku tym zdobył swój pierwszy medal Indywidualnych Mistrzostw Świata, zajmując w Bradford 3. miejsce. Kolejny brązowy medal zdobył dwa lata później w Amsterdamie, zaś w roku 1993 osiągnął największy sukces w swojej karierze, zdobywając w Pocking tytuł mistrza świata. Trzeci medal brązowy zdobył w roku 1995, zajmując 3. miejsce w 1. cyklu Grand Prix 1995. Łącznie w finałach indywidualnych mistrzostw świata wystąpił dziewięciokrotnie. Oprócz tego w swoim dorobku posiada również 7 medali Drużynowych Mistrzostwach Świata (złote - 1990, 1992, 1993, srebrne - 1985, 1988, brązowe - 1991, 2000) oraz 6 Mistrzostwach Świata Par (złoty - 1992, srebrne - 1986, 1993, brązowe - 1987, 1988, 1995). Po raz ostatni w finale turnieju o randze mistrzostw świata wystąpił w roku 2000 w Coventry.
W roku 1992 zadebiutował w polskiej lidze żużlowej, reprezentując Polonię Bydgoszcz. W klubie tym występował do roku 1994, zdobywając dwa medale drużynowych mistrzostw Polski (złoty - 1992 i srebrny - 1993). W kolejnych latach występował w barwach J.A.G. Speedway Łódź (1995-1996), Włókniarza Częstochowa (1997), Wybrzeża Gdańsk (1998), ŁTŻ Łódź (1999-2000), TŻ Opole (2001) oraz WKM Warszawa (2002).
Spośród innych żużlowców wyróżniał się charakterystycznym utykaniem na prawą nogę, co było efektem wypadku motocyklowego, któremu uległ w roku 1976 i w wyniku którego doznał wielu złamań oraz obrażeń[1]. W roku 2007 zakończył sportową karierę, 18 marca na obiekcie Ladbroke Stadium w Wolverhampton odbył się turniej pożegnalny Ermolenki[2], w którym zwyciężył Peter Karlsson ze Szwecji[3].
Ma brata Charlesa, który też był żużlowcem.
[edytuj] Starty w lidze
- Liga polska
- Polonia Bydgoszcz – (1992-1994)
- JAG Speedway Łódź – (1995-1996)
- Włókniarz Częstochowa – (1997)
- Wybrzeże Gdańsk – (1998)
- ŁTŻ Łódź – (1999-2000)
- TŻ Opole – (2001)
- WKM Warszawa – (2002)
- Liga szwedzka
- Västervik Speedway – (1992-1998)
- Valsarna Hagfors – (1999-2003)
- Rospiggarna Hallstavik – (2006)
- liga brytyjska
- Poole Pirates – (1983-1984)
- Wolverhampton Wolves – (1986-1995)
- Sheffield Tigers – (1996)
- Belle Vue Aces – (1997)
- Wolverhampton Wolves – (1998)
- Hull Vikings – (1999)
- Wolverhampton Wolves – (2000-2001)
- Belle Vue Aces – (2002)
- Wolverhampton Wolves – (2003-2004)
- Peterborough Panthers – (2005)
[edytuj] Starty w Grand Prix
| Klasyfikacja końcowa: | 3 | 83 | numer stały (12) | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Lp. | Grand Prix | Msc. | Pkt. | Biegi | Nr start |
| 1 /6 |  GP Polski |
6 | 14 | (3,3,0,2,2) +2B | 5 |
| 2 /6 |  GP Austrii |
9 | 11 | (0,2,2,0,1) +3C | 9 |
| 3 /6 |  GP Niemiec |
10 | 10 | (1,1,2,2,1) +2C | 10 |
| 4 /6 |  GP Szwecji |
8 | 12 | (2,0,d,2,3) +0B | 6 |
| 5 /6 |  GP Danii |
2 | 18 | (3,2,3,3,3) +2A | 2 |
| 6 /6 |  GP Wielkiej Brytanii |
2 | 18 | (2,3,2,3,2) +2A | 3 |
| Klasyfikacja końcowa: | 9 | 52 | numer stały (3) | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Lp. | Grand Prix | Msc. | Pkt. | Biegi | Nr start |
| 1 /6 | GP Polski |
9 | 9 | (2,1,0,2,2) +3C | 8 |
| 2 /6 |  GP Włoch |
16 | 1 | (0,0,0,0,1) +0D | 2 |
| 3 /6 | GP Niemiec |
13 | 4 | (1,0,2,w,d) +3D | 3 |
| 4 /6 | GP Szwecji |
6 | 13 | (2,1,w,3,3) +2B | 10 |
| 5 /6 | GP Wielkiej Brytanii |
9 | 9 | (2,1,1,3,1) +3C | 7 |
| 6 /6 | GP Danii |
4 | 16 | (2,2,3,3,2) +0A | 11 |
| Klasyfikacja końcowa: | nk | - | numer stały (19) | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Lp. | Grand Prix | Msc. | Pkt. | Biegi | Nr start |
| 3 /6 | GP Niemiec |
18 | ns | ns | 18 |
| stały uczestnik cyklu | |
| dzika karta, rezerwa toru lub rezerwowy | |
| zawodnik niesklasyfikowany (rezerwa toru bez startu w zawodach) |
[edytuj] Osiągnięcia
| Osiągnięcia: |  1 raz • 3 razy • |
||||
|---|---|---|---|---|---|
| Sezon | Miasto | Msc | Pkt | Biegi | Uwagi |
| ↓ W barwach reprezentacji Stanów Zjednoczonych ↓ | |||||
| 1985 | Bradford |
3 | 13+1 | (2,3,3,2,3) | |
| 1986 | Chorzów |
7 | 9 | (1,2,1,3,2) | |
| 1987 |  Amsterdam |
3 | 24+2 | (13+11) | |
| 1988 | Vojens |
4 | 12 | (3,3,2,1,3) | |
| 1989 | Monachium |
nie wystąpił w Finale Interkontynentalnym | |||
| 1990 | Bradford |
18 miejsce w Finale Amerykańskim | |||
| 1991 | Göteborg |
7 | 9 | (2,3,2,0,2) | |
| 1992 | Wrocław |
8 | 7 | (1,3,1,w,2) | |
| 1993 | Pocking |
1 | 12 | (3,3,3,3,0) | |
| 1994 | Vojens |
13 | 6 | (0,1,1,2,2) | |
| 1995 | 6 turniejów | 3 | 83 | (14,11,10,12,18,18) | |
| 1996 | 6 turniejów | 9 | 52 | (9,1,4,13,9,16) | |
| 1997 | 6 turniejów | nk | - | (-,-,ns-,-,-) | |
- Drużynowe Mistrzostwa Świata
- do uzupełnienia
- Mistrzostwa Świata Par
- do uzupełnienia
- Indywidualne Mistrzostwa Świata na długim torze
- do uzupełnienia
- Indywidualne Mistrzostwa USA
- do uzupełnienia
[edytuj] Inne ważniejsze turnieje
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (pl) Sam Ermolenko - biografia i historia występów w finałach IMŚ na żużlu
- (de) Sam Ermolenko "Sudden Sam"
Przypisy
6 razy: Mauger • Rickardsson — 5 razy: Fundin — 4 razy: Briggs • Nielsen — 3 razy: Olsen • Gundersen — 2 razy: Young • Williams • Moore • Craven • Penhall • Crump • N. Pedersen — 1 raz: van Praag • Milne • Wilkinson • Price • Knutsson • Szczakiel • Michanek • Collins • Lee • Müller • Jonsson • J. Pedersen • Havelock • Ermolenko • Hamill • Hancock • Loram •
