Joan Higginbotham
Z Wikipedii
Joan Elizabeth Miller Higginbotham, (ur. 3 sierpnia 1964 w Chicago, stan Illinois, USA), inżynier, amerykańska astronautka.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie
- 1982 – w rodzinnym Chicago ukończyła szkołę średnią (Whitney M. Young Magnet High School).
- 1987 – została absolwentką Southern Illinois University w Carbondale, gdzie uzyskała licencjat z inżynierii elektrycznej.
- 1992 – na Florida Institute of Technology otrzymała stopień magistra w dziedzinie zarządzania.
- 1996 – na tej samej uczelni zdobyła stopień magistra w zakresie systemów kosmicznych.
[edytuj] Praca w NASA i kariera astronautki
- 1987–1996 - W 1987 rozpoczęła pracę w NASA. W Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego (Kennedy Space Center) początkowo była ztarudniona w dziale ds. systemów elektrycznych i telekomunikacyjnych. Zajmowała się tam ładunkami użytecznymi. Zaledwie po pół roku powierzono jej kierowanie doświadczeniami na wahadłowcu Columbia. Później zajmowała się m.in. testami zgodności instalacji elektrycznych wszystkich ładunków użytecznych z systemami wahadłowców. Była również kierownikiem średniego szczebla w dziale zarządzania i operacji promów kosmicznych (Shuttle Operations and Management). Kierowała także grupą inżynierów zajmujących się najbardziej krytycznymi etapami lotu wahadłowca. Podczas realizacji programu Mir-NASA Higginbotham była zastępcą głównego inżyniera ds. promu Atlantis. Brała udział w pracach nad integracją nowego węzła cumowniczego (Orbiter Docking Station - ODS) z systemami wahadłowca. Była również głównym inżynierem projektu dla wahadłowca OV-102 Columbia. Do jej zadań należały m. in. zagadnienia dotyczące poszukiwania i usuwania błędów oraz testowanie wyposażenia.
W 1994 znalazła się wśród 122 finalistów naboru do 15 grupy astronautów NASA, ale tym razem nie została zakwalifikowana. - 1996 – 1 maja zakwalifikowano ją do 16 grupy astronautów NASA. Do tego czasu aktywnie uczestniczyła w 53 zabezpieczeniach startów wahadłowców. W sierpniu razem z 43 innymi kandydatami (10 pilotów, 25 specjalistów misji oraz 9 cudzoziemców) rozpoczęła dwuletni trening podstawowy.
- 1998 – zakończyła wspomniane przeszkolenie, po którym otrzymała uprawnienia specjalisty misji i przydział do Biura Astronautów NASA. Tam trafiła do działu ładunków użytecznych oraz systemów podtrzymywania życia (Payloads & Habitability Branch). Później pracowała w Laboratorium Integracji Awioniki Wahadłowca (Shuttle Avionics Integration Laboratory - SAIL) a także w Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego w Operations Support Branch, gdzie zajmowała się testowaniem i kontrolą modułów Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Później została przeniesiona do działu łączności z załogami (CAPCOM Branch).
- 2002 – została wyznaczona do pełnienia funkcji specjalisty misji podczas lotu STS-117, który miał się odbyć we wrześniu 2003. Katastrofa promu Columbia spowodowała, że plan lotów uległ gruntownej modyfikacji i opóźnieniu.
- 2005 – w lutym otrzymała nominacje do załogi misji STS-116.
- 2006 - w grudniu uczestniczyła w misji STS-116.
- 2007 - 1 października NASA ogłosiła skład załogi do misji STS-126. Higginbotham, która miała w niej uczestniczyć już w listopadzie zrezygnowała z drugiego lotu w kosmos i opuściła NASA. Wybrała pracę w sektorze prywatnym.
[edytuj] Nagrody i odznaczenia
- medal NASA „Za wyjątkowe zasługi” (NASA Exceptional Service Medal),,
- nagroda grupowa za dokonania związane z lotem STS-26 (pierwszy lot wahadłowca po katastrofie Challengera),
- pochwała za zasługi związane z misjami dla Departamentu Obrony USA (Commendation of Merit for Service to the Department of Defense Missions)
- nagroda "Czarnej Róży" (2007 Black Rose Award) przyznana przez Amerykańską Ligę Czarnych Kobiet (The League of Black Women) za wkład o równouprawnienie.
[edytuj] Wykaz lotów
Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Joan E. M. Higginbotham | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Nr | Data startu | Statek kosmiczny | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
1 |
|
F-33 |
|
F-33 |
|
|
|