Joe Satriani
Z Wikipedii
| Joe Satriani | |
 Joe Satriani podczas występu w Chile (31 marca 2003) |
|
| Imię i nazwisko | Joe Satriani |
| Pseudonim | Satch |
| Data i miejsce urodzenia | 15 lipca 1956 Stany Zjednoczone (Nowy Jork) |
| Instrument | gitara elektryczna |
| Gatunek | hard rock, jazz-rock, rock instrumentalny |
| Zawód | gitarzysta, kompozytor, wokalista |
| Aktywność | 1978 – nadal |
| Wytwórnia płytowa | Epic |
| Powiązania | Robert Fripp, Jimi Hendrix, Eric Johnson, Adrian Legg, Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Kenny Wayne Shepherd, Steve Vai, Kirk Hammett |
| Instrument | |
| Ibanez JS | |
| Zespół | |
| Deep Purple, G3 | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
| Strona internetowa | |
Joe "Satch" Satriani (ur. 15 lipca 1956 w Nowym Jorku) – amerykański gitarzysta-wirtuoz (gitara elektryczna), wokalista oraz kompozytor.
Zaczął grać na gitarze w wieku 14 lat zainspirowany muzyką Jimi Hendriksa, którego śmierć była dla niego olbrzymią motywacją. Właśnie wtedy zaczął bardzo porządnie ćwiczyć. Wcześniej trenował rugby.
Od 1971 roku, czyli już w wieku piętnastu lat, Satriani był nauczycielem gry na gitarze. Jego uczniami byli m.in.: Steve Vai, David Bryson (Counting Crows), Kirk Hammett (Metallica), Larry LaLonde (Primus), Charlie Hunter oraz wielu innych. W następnych latach grał ze znakomitymi muzykami jazzowymi, co znacznie wpłynęło na jego styl. Byli to m.in. Lennie Tristano i Billy Bauer.
W latach '80 Joe Satriani grał koncerty z Mickiem Jaggerem oraz brał udział w wielu sesjach nagraniowych różnych zespołów. W latach '90 na kilka miesięcy zastąpił na koncertach gitarzystę Deep Purple – Ritchiego Blackmore'a.
Pierwszy jego solowy album został wydany w 1986 roku i nosił tytuł Not of This Earth. Za następne płyty – Surfing With the Alien, Dreaming #11, Flying In A Blue Dream, The Extremist – artysta był nominowany do nagrody Grammy.
W 1996, Satriani stworzył formację G3. Oprócz niego udział w projekcie brali Steve Vai, Adrian Legg, Paul Gilbert, Eric Johnson, Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Kenny Wayne Shepherd i Robert Fripp. Grupa zyskuje popularność bardzo udanymi trasami koncertowymi w Stanach Zjednoczonych i Europie.
Styl gry Joe cechuje doskonała znajomość wszystkich technik gry, w szczególności zaś legato i tappingu. Na szczególną uwagę zasługuje stosowana przez niego w niektórych utworach technika tappingu "pianistycznego", gdzie palce obu rąk uderzają w struny bezpośrednio na gryfie (kostka staje się zbędna), co pozwala na uzyskanie efektów nieosiągalnych przy tradycyjnej grze. Satriani jest autorem licznych "etiud" wykorzystujących tę technikę ("Midnight" z płyty Surfing With the Alien, "Day At The Beach" z Flying In A Blue Dream). Potrafi także grać tappingowe flażolety. Joe znakomicie operuje systemem tremolo ("wajchą") a także, co najważniejsze, w przeciwieństwie do wielu innych wirtuozów nie ogranicza się do popisów technicznych, ale tworzy piękne, rozbudowane, pomysłowe kompozycje pełne emocji. Jest jednym z najlepszych gitarzystów świata.
Satriani jest jednym z najbardziej innowacyjnych i inspirujących gitarzystów naszych czasów. Świadczy o tym wielka liczba muzyków przyznających się do fascynacji jego twórczością.
Joe Satriani gra na gitarach marki Ibanez z serii JS oraz wzmacniaczach Peavey JSX. Obie marki produkują specjalne, sygnowane jego nazwiskiem serie produktów.
[edytuj] Dyskografia
- Not of This Earth (1986)
- Surfing With the Alien (1987)
- Dreaming #11 (1988)
- Flying in a Blue Dream (1989)
- The Extremist (1992)
- The Beautiful Guitar (1993)
- Time Machine (1993)
- Joe Satriani (1995)
- G3 Live (1997)
- Crystal Planet (1998)
- Engines of Creation (2000)
- Additional Creations (2000)
- Live in San Francisco (2001)
- Strange Beautiful Music (2002)
- The Electric Joe Satriani: An Anthology (2003)
- G3: Rockin' in the Free World (2004)
- Is There Love in Space? (2004)
- G3: Live In Tokyo (2005)
- Super Colossal (2006)
- Satriani LIVE! (2006)
- Surfing With The Alien 20th Anniversary (2007)
- Professor Satchafunkilus and the Musterion of Rock (2008)
