John Ruiz
Z Wikipedii
| John Ruiz | |
| Pseudonim | The Quiet Man |
| Data i miejsce urodzenia | 4 stycznia 1972 Methuen |
| Narodowość |  Stany Zjednoczone |
| Styl | praworęczny |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 52 |
| Zwycięstwa | 43 |
| Nokauty | 29 |
| Porażki | 7 |
| Remisy | 1 |
| No contests | 1 |
John Ruiz (ur. 4 stycznia 1972 w Methuen w stanie Massachusetts) - amerykański bokser pochodzenia portorykańskiego, były dwukrotny zawodowy mistrz świata organizacji WBA w kategorii ciężkiej.
Spis treści |
[edytuj] Kariera amatorska
Jako amator startował na mistrzostwach świata w Sydney (1991), dotarł do ćwierćfinału kategorii półciężkiej, gdzie przegrał z reprezentantem ZSRR Andriejem Kurniawką. Nie zdołał zakwalifikować się do ekipy olimpijskiej rok później i zdecydował się na rozpoczęcie kariery zawodowej.
[edytuj] Kariera zawodowa
[edytuj] Początki
Pierwszy zawodowy pojedynek stoczył w sierpniu 1992. 15 marca 1996, w swojej 28 walce, doznał błyskawicznej porażki w pojedynku z Davidem Tua. Bokser z Samoa znokautował go już w 19 sekundzie pierwszej rundy[1].
Następnie do końca 1999 stoczył 11 zwycięskich pojedynków. Wygrał m. in. z byłym mistrzem świata IBF, Tony Tuckerem (TKO w 11 rundzie)[2].
[edytuj] Pierwszy tytuł mistrza świata WBA
W 2000 Ruiz został oficjalnym pretendentem WBA, jednak ówczesny mistrz świata WBA, Lennox Lewis odmówił walki z nim, ponieważ wolał zmierzyć się z silniejszym jego zdaniem pięściarzem, Michaelem Grantem. WBA odebrała więc Brytyjczykowi tytuł, a o pas mistrzowski mieli się zmierzyć właśnie Ruiz i Evander Holyfield. W konsekwencji 20 sierpnia 2000 doszło do pierwszego z trzech kolejnych pojedynków Ruiza z Holyfieldem. Ruiz przegrał na punkty po jednogłośnej decyzji sędziów[3]. Jednak z powodu dużych kontrowersji odnośnie wyniku pierwszej walki, WBA nakazała obu pięściarzom zmierzyć się w pojedynku rewanżowym. Doszło do niego 3 marca 2001. Tym razem lepszy okazał się Ruiz, wygrywając z rywalem na punkty. Odebrał tym samym Holyfieldowi pas mistrzowski[4]. Jako pierwszy w historii mistrz świata w wadze ciężkiej pochodzenia latynoskiego Ruiz został w 2001 przyjęty przez prezydenta USA George W. Busha.
Ruiz obronił swój tytuł dwa razy. Najpierw 15 grudnia 2001 zremisował w trzecim kolejnym pojedynku z Holyfieldem[5], natomiast 27 lipca 2002 wygrał z Kirkem Johnsonem, po tym jak ten został zdyskwalifikowany w dziesiątej rundzie za ciosy poniżej pasa[6].
Stracił swój tytuł 1 marca 2003, przegrywając na punkty z Royem Jonesem Jr., mimo ogromnej przewagi pod względem warunków fizycznych (aby zmierzyć się z Ruizem, Jones Jr. przeskoczył dwie kategorie wagowe)[7].
[edytuj] Drugi tytuł mistrza świata WBA
Roy Jones Jr. nie przystąpił do walki z pretendentem Witalijem Kliczko, dlatego też WBA, wobec wątpliwości, czy będzie on zainteresowany obroną swojego tytułu, postanowiła zorganizować pojedynek o tytuł tymczasowego mistrza świata, który następnie miałby zmierzyć się z Jonesem Jr. W pojedynku tym mieli się zmierzyć Witalij Kliczko i Hasim Rahman, czyli nr 1 i 2 rankingu WBA, jednak Kliczko odmówił walki twierdząc, że interesuje go tylko status pełnoprawnego mistrza świata, a nie tytuł tymczasowy. Z walki wycofał się także nr 3 w rankingu, David Tua. W konsekwencji z Rahmanem zmierzył się Ruiz. Do walki doszło w grudniu 2003. Ruiz wygrał jednogłośną decyzją na punkty i został tymczasowym mistrzem świata WBA[8].
Wkrótce Ruiz stał się regularnym mistrzem świata, po tym jak Jones Jr. 20 lutego 2004 zrezygnował z pasa mistrzowskiego i powrócił do kategorii półśredniej, chcąc walczyć z Antonio Tarverem. Ruiz w 2004 obronił tytuł dwa razy. Najpierw w kwietniu pokonał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Fresa Oquendo (po raz pierwszy w historii o tytuł zawodowego mistrza świata w kategorii ciężkiej walczyło dwóch bokserów pochodzących z Portoryko)[9]. Siedem miesięcy później zmierzył się z Polakiem Andrzejem Gołotą i wygrał z nim na punkty, mimo iż dwukrotnie leżał na deskach. Wynik został przez wielu komentatorów uznany za niesprawiedliwy[10].
30 kwietnia 2005 zmierzył się z Jamesem Toneyem. Pierwotnie walka zakończyła się zwycięstwem Toneya na punkty, a Ruiz ogłosił zakończenie kariery. Jednak kilka dni później ujawniono, że podczas testu po walce w organizmie Toneya wykryto niedozwolone substancje i uznano walkę za nie odbytą (tzw. no contest). Ruiz szybko odwołał swoją rezygnację z boksu. Jednak już w następnej walce, 17 grudnia 2005, stracił swój pas mistrzowski, przegrywając decyzją większości na punkty z Nikołajem Wałujewem[11].
[edytuj] Powrót na ring
Na ring powrócił niemal rok później, aby zmierzyć się w walce eliminacyjnej WBA z Rusłanem Czagajewem, przegrał jednak po niejednogłośnej decyzji sędziów[12]. Kolejną walkę stoczył 13 października 2007, pokonując przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Otisa Tisdale[13]. Po raz ostatni walczył 8 marca 2008, pokonując na punkty Jameela McCline[14].
Przypisy
- ↑ Ciani, Geoffrey: The Disappointing Career of David Tua (en). East Side Boxing.
- ↑ John "The Quietman" Ruíz (en). Latino Legends in Sport Online.
- ↑ Boxing Encyclopedia (en).
- ↑ John Ruiz defeats Evander Holyfield for the WBA Heavyweight title (en). Latino Legends in Sport.
- ↑ Przybylo, Phillip: Holyfield-Ruiz III: Leaves More Questions than Answers (en). East Side Boxing.
- ↑ Ludwig, Ed: Ruiz vs. Johnson - Painful To Watch (en). East Side Boxing.
- ↑ Jones Jr claims historic win (en). BBC Sport.
- ↑ Rafael, Dan: Ruiz wins ugly over Rahman (en). USA Today.
- ↑ Ruiz retains crown (en). BBC Sport.
- ↑ Brown, Clifton: Lots of Fighting, but Little Resolution for Boxing's Heavyweights (en). The New York Times.
- ↑ Martin-Warr, David: Valuev v Ruiz Post Fight Quotes & Notes (en). East Side Boxing.
- ↑ Freitag, Karl: Chagaev defeats Ruiz! (en). Fightnews.com.
- ↑ Jones, Gary: Ruiz Destroys Tisdale (en). East Side Boxing.
- ↑ Beacham, Greg: Easy win for Ruiz (en). The Boston Globe.
