Juan Martínez Montañés

Z Wikipedii

Juan Martínez Montañés, portret autorstwa Velázqueza

Św. Jan Chrzciciel

Chrystus Łaskawy

Juan Martínez Montañés (16 marca 1568 w Alcalá la Real - 18 czerwca 1649 w Sewilli) – rzeźbiarz hiszpański epoki baroku wykształcony w Grenadzie. Kontynuował naukę w Sewilli, gdzie następnie założył własną szkołę. Tworzył w Andaluzji m.in. ołtarze (Sewilla) i posągi procesyjne. Jego prace są zazwyczaj związane z tematyką religijną. Uznawany za "hiszpańskiego Michała Anioła".

Był uczniem Pablo de Roxasa. Rzeźba św. Krzysztofa z 1597 r. jest uznawana za jego pierwszą pracę. Jednym z najwspanialszych dzieł w jego dorobku jest natomiast ołtarz San Isidoro del Campo w Santiponce. Pracował głównie w drewnie, które po nałożeniu podkładu (gesso) malował i częściowo złocił.

Jego dzieła bardziej zbliżone są stylowo do manieryzmu i klasycyzmu niż do baroku, jednakże z czasem jego styl ewoluował w kierunku realizmu barokowego. Wśród jego rzeźb przeważa tematyka religijna z wyjątkiem dwóch pomników nagrobnych (w stylu właściwym barokowym nagrobkom hiszpańskim - oranci).

W 1635 r. po raz pierwszy opuścił Sewillę i udał się do Madrytu. Został wezwany do sporządzenia glinianego popiersia króla Filipa IV. Miało ono wraz z konnym portretem autorstwa Velázqueza posłużyć za wzór dla włoskiego rzeźbiarza Pietro Tacca przy odlewaniu konnego pomnika króla przeznaczonego do pałacu Buen Retiro. Wtedy to, w czasie tej krótkiej wizyty, powstał portret rzeźbiarza namalowany przez nadwornego malarza Filipa IV, Diego Velázqueza, przedstawiający Juana Martíneza w trakcie pracy nad popiersiem króla.

Montañés cieszył się wielką sławą i popularnością. Nazywano go w Sewilli "bogiem drewna", zaś w Madrycie "andaluzyjskim Lizypem". Pozostawił liczną rodzinę, uczniów i naśladowców (był wśród nich jego syn Alonso Martínez). Jednym z jego uczniów był Juan de Mesa.