Juliusz Bardach
Z Wikipedii
Juliusz Bardach (ur. 3 listopada 1914 w Odessie), historyk ustroju i prawa. Brat Janusza Bardacha 1919-2002, znanego chirurga plastycznego, autora książki "Człowiek człowiekowi wilkiem" opisującej osobiste doświadczenie 5-letniego pobytu w sowieckim GUŁag-u w czasie II wojny światowej.
Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (prof. Stefan Ehrenkreutz i prof. Henryk Łowmiański), 1938-1939 redaktor wileńskiej mutacji „Robotnika” i działacz PPS, od 1943 w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR, płk WP, 1945-1947 attaché wojskowy Ambasady RP w Moskwie, 1948 doktorat na UJ (1998 odnowiony).
Autor prac z zakresu ustroju i prawa dawnej Litwy, parlamentaryzmu polskiego, historii porównawczej prawa. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN (1983 członek korespondent, 1989 członek rzeczywisty).
Pracownik naukowy Zakładu Historii Państwa i Prawa Polskiego, członek: Rady Instytutu Historii Prawa oraz Rady Wydziału Prawa i Administracji UW, Komitetu Nauk Historycznych PAN, Komitetu Nauk Prawnych PAN, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Rady Wydawnictwa "Przegląd Wschodni".
W 1995 roku Uniwersytet Łódzki, 19 listopada 1996 Uniwersytet Warszawski, a w 1997 Uniwersytet Wileński przyznały mu tytuły doktora honoris causa.
Promotor prac doktorskich:
- 1989 - Położenie społeczne i prawne Tatarów w Wielkim Księstwie Litewskim XV-XVIII w. (Andrzej Zakrzewski)
- 1999 - Z dziejów ziemiaństwa na Litwie w drugiej połowie XIX w. Edward Romer i jego rodzina (Janusz Smykowski)
