Jurij Morozow
Z Wikipedii
Jurij Andriejewicz Morozow (ros. Юрий Андреевич Морозов, ur. 13 maja 1934 w Siniawinie w obwodzie leningradzkim, zm. 16 lutego 2005) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener i działacz piłkarski, nauczyciel akademicki.
[edytuj] Kariera piłkarska
Przez całą karierę zawodniczą związany był z drużynami leningradzkimi: Zenitem, FSzM, Admiraltiejcem oraz Dynamem. Występował w rozgrywkach radzieckiej ekstraklasy, grał w juniorskiej reprezentacji Leningradu.
- 1954-54 – Zenit Leningrad
- 1955-56 – FSzM Leningrad
- 1957-58 – Zenit Leningrad
- 1958-61 – Admiraltiejec Leningrad
- 1962-64 – Dynamo Leningrad
[edytuj] Kariera naukowa
W 1959 ukończył studia na Wydziale Fizyczno-Chemicznym Leningradzkiego Instytutu Technologicznego, a w 1964 studia w Leningradzkim Instytucie Kultury Fizycznej. W 1970 uzyskał stopień doktora nauk pedagogicznych. W latach 1967-1974 pracował jako starszy wykładowca i docent Katedry Piłki Nożnej i Hokeja w Leningradzkim Instytucie Kultury Fizycznej. Do pracy na uczelni powrócił w 1992 obejmując na trzy lata funkcję kierownika Katedry Piłki Nożnej i Hokeja.
[edytuj] Kariera trenera i działacza
W latach 1974-1976 (z przerwami) wchodził w skład sztabu szkoleniowego reprezentacji ZSRR jako asystent Konstantina Bieskowa i Walerego Łobanowskiego. Z Łobanowskim jako selekcjonerem radzieckiej kadry współpracował również w latach 1983 i 1986-1990. W okresie jego pracy z drużyną ZSRR zdobyła ona brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Montrealu (1976) i Wicemistrzostwo Europy (1988). W 1983 Morozow zastępował Łobanowskiego na stanowisku pierwszego trenera kijowskiego Dynama. W ekstraklasie prowadził również CSKA Moskwa. Kilkakrotnie powracał do pracy z Zenitem. Po raz pierwszy w 1977, kiedy został p.o. pierwszego trenera. Rok później został pełnoprawnym szkoleniowcem leningradzkiego klubu, z którym w 1980 zdobył trzecie miejsce w Wyższej Lidze ZSRR. Po kilkuletniej przerwie poprowadził Zenit w sezonie 1991. W latach 1995-1997 pełnił w tym klubie funkcję dyrektora sportowego. Na początku 2000 był konsultantem trenera Anatolija Dawydowa, którego latem tego samego roku zastąpił na stanowisku głównego szkoleniowca Zenitu. W następnym sezonie doprowadził klub do trzeciego miejsca w lidze. W lipcu 2002 ustąpił z funkcji z powodu złego stanu zdrowia, obejmując jednocześnie rolę doradcy prezydenta klubu. W następnym roku prowadził petersburski zespół Petrotrest.
W pierwszej połowie lat 90. pracował również za granicą, prowadząc kadry narodowe Iraku i Kuwejtu oraz klub Szardża w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
- 1974-76 – reprezentacja Związku Radzieckiego, asystent Konstantina Bieskowa i Walerego Łobanowskiego
- 1976-76 – Spartak Moskwa, asystent
- 1977-77 – Dynamo Leningrad
- 1977-82 – Zenit Leningrad
- 1983-83 – Dynamo Kijów
- 1983-83 – reprezentacja Związku Radzieckiego, asystent Walerego Łobanowskiego
- 1984-87 – CSKA Moskwa
- 1986-90 – reprezentacja Związku Radzieckiego, asystent Walerego Łobanowskiego
- 1990-90 – reprezentacja Iraku
- 1991-91 – Zenit Leningrad
- 1992-92 – Szardża
- 1994-94 – pierwsza i olimpijska reprezentacja Kuwejtu
- 1995-97 – Zenit Sankt Petersburg, dyrektor sportowy
- 2000-00 – Zenit Sankt Petersburg, trener-konsultant
- 2000-02 – Zenit Sankt Petersburg
- 2002-03 – Zenit Sankt Petersburg, doradca prezydenta klubu
- 2003-03 – Petrotrest Sankt Petersburg