Walery Łobanowski

Z Wikipedii

Walery Łobanowski (Valerij Vasyl'ovyč Lobanovs'kyj, ukr. Валерiй Васильович Лобановський) (ur. 6 stycznia 1939, zm. 13 maja 2002) – ukraiński piłkarz, trener i menedżer futbolowy.

Był najsłynniejszym budowniczym potęgi Dynama Kijów, reprezentacji ZSRR i Ukrainy w piłce nożnej. W 1975 r. jego Dynamo Kijów zostało pierwszym klubem z ZSRR, który zdobył europejski puchar, Puchar Zdobywców Pucharów, po wygranej z węgierskim Ferencvárosem Budapeszt. Był znany z bardzo profesjonalnego i dyscyplinarnego podejścia do pracy trenera.

[edytuj] Kariera zawodnicza

• 1957-1964: Dynamo Kijów
• 1965-1966: Czornomorec Odessa
• 1967-1968: Szachtar Donieck

Łobanowski rozpoczął swoją przygodę z profesjonalnym futbolem jako lewoskrzydłowy kijowskiego Dynama, jego klubu macierzystego, z którym wygrał zarówno ligę ZSRR, jak i krajowy puchar. Spędził siedem lat w klubie przed zakończeniem kariery, poza krótkimi przerwami na gry w Czornomorcu Odessa i Szachtarze Donieck. Łobanowski zakończył karierę w wieku 29 lat, z 71 golami i 253 grami w lidze. Wystąpił z reprezentacją na dwóch igrzyskach olimpijskich.

[edytuj] Kariera trenerska

• 1969-1973: Dnipro Dniepropietrowsk
• 1974-1990: Dynamo Kijów
• 1975-1976, 1982-1983, 1986-1990: Reprezentacja ZSRR
• 1990-1993: Reprezentacja Zjednoczonych Emiratów Arabskich
• 1994-1996: Reprezentacja Kuwejtu
• 1996-2002: Dynamo Kijów
• 2000-2001: Reprezentacja Ukrainy

Rok po odejściu na piłkarską emeryturę Łobanowski został trenerem Dnipro Dniepropietrowsk. Po czterech latach w Dnipro, z resztą bez sukcesów, przeniósł się do swojego byłego klubu, Dynama Kijów, przed startem sezonu 1974. W Dynamie pracował przez 15 z następnych 17 lat (z przerwą na reprezentację ZSRR w latach 1982-1983). Podczas trenerskiego pobytu Łobanowskiego w Dynamie klub odnosił największe sukcesy w historii, zdobywając osiem razy mistrzostwo kraju oraz dwa razy Puchar Zdobywców Pucharów w latach 1975 i 1986.

Trzy krótkie okresy w trakcie prowadzenia Dynama Łobanowski poświęcił pracy z reprezentacją, z którą zdobył brązowy medal w 1976 r. na olimpiadzie w Montrealu. W 1986, w przeddzień mundialu był poproszony o poprowadzenie reprezentacji, która składała się głównie z graczy Dynama Kijów. Reprezentacja wyszła z grupy z pierwszego miejsca, jednak w następnej rundzie przegrała po dogrywce z Belgią 3:4. Drużyna narodowa jednak odrodziła się na Mistrzostwach Europy w 1988, pokonując w grupie m.in. Holandię, z którą przegrała jednak w finale, zdobywając srebro.

Po pieriestrojce wielu najlepszych graczy drużyny Łobanowskiego, zarówno z Dynama, jak i z kadry, opuściła kraj w poszukiwaniu większych pieniędzy i poziomu sportowego w zachodniej Europie. W związku ze zbliżającym się mundialem w 1990 r. nie był w stanie zebrać dobrej i zgranej ekipy, przez co reprezentacja zakończyła występ na ostatnim miejscu w grupie.

Po porażce na mundialu, Łobanowski zdecydował się opuścić Dynamo Kijów i podjąć pracę na lukratywnym kontrakcie z reprezentacją Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Po czterech latach został zwolniony, aby kolejne dwa prowadzić kadrę narodową Kuwejtu, zarabiając nie mniejsze pieniądze.

W styczniu 1997 Łobanowski powrócił do Dynama, podejmując trzecią przygodę trenerską z tym klubem. Dynamo jednak nie świeciło tym blaskiem, co kiedyś. Klub został wyrzucony z europejskich pucharów przez UEFA za łapownictwo, również w lidze borykał się z pewnymi problemami. Jednak Łobanowski poradził sobie z tym i szybko wyprowadził klub na prostą, zdobywając pięć kolejnych mistrzostw kraju. Dni świetności powróciły, a ukoronowaniem był występ w półfinale Ligi Mistrzów w 1999 r. W marcu 2000 został trenerem reprezentacji Ukrainy, jednak został zwolniony po porażkach, najpierw w grupie z Polską, a następnie w barażach z Niemcami.

Łobanowski dostał zawału serca 7 maja 2002 r., krótko po zwycięstwie Dynama nad Metalurgiem Zaporoże. Umarł podczas operacji mózgu spowodowanej komplikacjami po zawale.

Po śmierci Łobanowski został uznany ukraińskim bohaterem narodowym, uzyskał tytuł Bohatera Ukrainy, najwyższe państwowe odznaczenie. Stadion Dynama został nazwany jego imieniem oraz od 2003 roku odbywa się na nim na jego cześć turniej jego imienia.