Kali (postać literacka)
Z Wikipedii
Kali – jedna z drugoplanowych postaci powieści W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza. Jest to Afrykańczyk z plemienia Wa-Hima, uratowany i uwolniony przez Stasia; towarzyszył chłopcu i małej Nel aż do spotkania się z kapitanem Glenem i dr Clarym. Staś w trakcie podróży próbował wykształcić europejski sposób myślenia u Kalego, co owocowało wieloma zabawnymi sytuacjami. Kali był bardzo przesądny i wierzył, że każda zła sytuacja jest spowodowana tym że "złe Mzimu" się zdenerwowało. Był wierny, oddany i posłuszny Stasiowi i wierzył we wszystkie jego słowa.
Kali posługiwał się charakterystycznym sposobem mówienia - wszystkie czasowniki umieszczał w bezokoliczniku. W rzeczywistości w wielu językach afrykańskich istnieje rozbudowana koniugacja, jednak celowe popełnianie błędów gramatycznych jest formą uznania swojej niższości[potrzebne źródło].
Do języka potocznego wszedł zwrot moralność Kalego. Oznacza podwójny system oceny uczynków, w zależności od tego kto ich dokonuje. Cytat z powieści[1]:
| „ | Jeśli ktoś Kalemu zabrać krowy (...) to jest zły uczynek (...). Dobry, to jak Kali zabrać komu krowy. | ” |
Przypisy
- ↑ Henryk Sienkiewicz: W pustyni i w puszczy. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, s. 324. ISBN 83-216-0571-0.
